أَساس (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
أَساس (به فتح الف) از
واژگان قرآن کریم به معنای اصل و پایه است.
این کلمه به صورت ماضی معلوم و مجهول فقط سه بار در
قرآن کریم استعمال شده است.
هر سه در آیه ۱۰۸- ۱۰۹
سوره توبه واقع است.
أَساس به معنای اصل و پایه است.
گویند
«اَسَّسَ بُنْیَانَهِ» یعنی برای ساختمانش پایه قرار داد.
به مواردی از
أَساس که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اَسَّسَ بُنْیانَهُ عَلی تَقْوی مِنَ اللَّهِ) «بنای خویش را بر
پرهیز کاری پایه نهاد،»
یعنی اصل و پایه بنای او تقوی است.
(لَمَسْجِدٌ اُسِّسَ عَلَی التَّقْوی) «مسجدی که بر
تقوی پایه‌گذاری شده، پایه آن تقوی است.»
لازم نیست، پایه و اصل، مادّی باشد بلکه اعمّ است چنان‌که در دو آیه فوق، پایه معنوی مراد است.
این واژه سه بار در قرآن کریم آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «اساس»، ج۱، ص۸۲
