أَرْداکُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَرْداکُمْ: (بِرَبِّکُمْ اَرْداکُمْ)«اَرْداکُمْ» از مادّه
«رَدْی» بر وزن (رای) به معنای هلاکت است.
(وَذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنْ الْخَاسِرِينَ) (آرى! اين گمانى ناروا بود كه درباره پروردگارتان داشتيد و همان موجب هلاكت شما شد، و سرانجام از زيانكاران شديد).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «ارداکم» از
مصدر ارداء است که
باب افعال از ردی به معنای هلاکت است. جمله
(ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ) مبتدا و
خبر است، و جمله «اردیکم» خبر دوم آن مبتدا است. ممکن هم هست جمله «ظنکم»
بدل باشد از کلمه «ذلکم».
معنای آیه شریفه بنا بر احتمال اول این است که: این ظنی که گفتیم شما داشته‌اید، ظنی بود که شما آن را پنداشتید، ظنی بود که شما را به هیچ مقداری از حق بی نیاز نمی‌کرد، و جلو
علم و شهادت خدا را نگرفت، و همین
ظن شما را هلاک کرد، یک وقت به خود آمدید و فهمیدید که
زیانکار شده‌اید و بنا بر احتمال دوم، این است که: این ظنی که شما در باره پروردگارتان پنداشتید که او از بیشتر اعمالتان اطلاعی ندارد، شما را هلاک کرد، برای اینکه باعث شد
گناه در نظرتان آسان گردد، و گناه بسیار هم کارتان را به
کفر کشانید، در نتیجه
زیانکار شدید.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَرْداکُمْ»، ص۳۶.
