آیه اسرا
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آيه اسراء آيه ی نخست سوره اسراء را گویند.
به آيه: «سُبْحٰانَ الَّذِي أَسْرىٰ بِعَبْدِهِ لَيْلًا مِنَ
الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ إِلَى
الْمَسْجِدِ الْأَقْصَى ...»؛
بر
حرمت منع حاجيان از سکونت در منازل اهل
مکّه - با قرار دادن درب براى منازل و مانند آن - استدلال شده است.
نحوه استدلال اين است که:
در اين آيه،
به تمامى شهر مكّه،
مسجد الحرام اطلاق شده است؛ زيرا
معراج پیامبر اکرم صلّى اللّه عليه و آله از منزل
أمّ هانی بوده است.
اين آيه
به ضميمه آيه ۲۵
سوره حج، يعنى: «... وَ
الْمَسْجِدِ الْحَرٰامِ الَّذِي جَعَلْنٰاهُ لِلنّٰاسِ سَوٰاءً الْعٰاكِفُ فِيهِ وَ الْبٰادِ ...»؛
که
مسجد الحرام را براى همه مردم يکسان قرار داده و منع از آن را جايز ندانسته است، بر
حرمت منع از سکونت در منازل اهل
مکّه دلالت دارد. البته اشکالات متعدّدى بر اين استدلال شده است و قول مشهور،
کراهت منع از سکونت است.
همچنين
به آيه ياد شده بر
حرمت ورود کافران
به حرم مکّه اين گونه استدلال شده است که:
پیامبر اکرم صلّى اللّه عليه و آله از
حرم (شعب ابى طالب)
به معراج رفت و در اين آيه بر
حرم،
مسجد الحرام اطلاق شده است و در آيه ۲۸ سوره
توبه، يعنى: «... إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلٰا يَقْرَبُوا
الْمَسْجِدَ الْحَرٰامَ ...»؛
مشرکان از
ورود به مسجد الحرام منع شده‌اند.
بنابراين،
ورود کافران
به مكّه
حرام است.
کتاب «فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم السلام»، ج۱ ، ص ۱۶۳؛ تالیف شده توسط جمعى از پژوهشگران زير نظر سيد محمود هاشمى شاهرودى.
