آیات ناهی از عمل به ظن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

ادلّه قرآنی منع از عمل به ظنّ را آیات ناهی از عمل به ظن گویند.

---

آیاتی است که بر حرمت «عمل به ظن» دلالت می‌کند و برخی از اصولیون در این مورد به آن‌ها تمسک نموده‌اند، مانند:

۱.۱ - آیه اول

آیه : ﴿قُلْ آللّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلَی اللهِ تَفْتَرُونَ﴾ که دلالت می کند بر این که اسناد دادن چیزی به خداوند که او به آن اذن نداده مجوز ندارد از روی ظن و گمان، افترا است و افترا بستن بر خداوند از گناهان بزرگ و حرام است.

۱.۲ - آیه دوم

آیه: ﴿إِنَّ الظَّنَّ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئاً...﴾ که دلالت می کند بر این که باید به «حق» تمسک جست و راه رسیدن به حق - احکام واقعی موجود در لوح محفوظ - تمسک به علم است و ظن انسان را از علم بی‌نیاز نمی‌کند.

۱.۳ - آیه سوم

آیه: ﴿لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ...﴾؛ «از آن چه که به آن علم ندارید، پیروی نکنید».

۱.۴ - آیه چهارم

آیه: ﴿... إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاّ یَخْرُصُونَ﴾؛ «آن‌ها تنها از گمان پیروی می نمایند و تخمین و حدس واهی می زنند». خداوند در این آیه، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را از پیروی چنین کسانی نهی کرده است.

---