آیات صفت حب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آیات صفت حب به آیات مربوط به صفت دوستی و عدم دوستی
خدا با افراد اطلاق می‌شود.
در
قرآن کریم فعل ثلاثی مجرد واژه "حب" به کار نرفته است؛ ولی
مصدر آن از ابواب "افعال"، "تفعیل" و "استفعال" آمده، و استعمال شایع آن از باب "افعال" است. واژه "حب" و مشتقات آن ۸۲ بار در قرآن آمده است که در این میان، برخی از
آیات بیانگر "صفت حب" خداوند است که
خداوند چه چیزها و چه اشخاصی را دوست دارد و یا این که چه چیزها و چه افراد و گروه‌هایی را دوست ندارد.
براساس
آیات قرآن ، خداوند گروه‌های ذیل را دوست دارد:
۱. محسنین: نیکوکاران
؛
۲. توابین:
توبه کنندگان
؛
۳. متطهرین: پاکیزگان
؛
۴.
متقین : پرهیزگاران
؛
۵.
صابران ؛
۶. متوکلین
؛
۷. مقسطین:
عدالت پیشگان
؛
۸.
مجاهدین ؛
۹. مطیعان و پیروان راستین انبیا
در مقابل، خداوند صفات و گروه‌هایی را دوست ندارد:
۱. معتدین: تعدی کنندگان
؛
۲. مفسدان
؛
فساد ؛
۳. کافران
؛
کفار اثیم: ناسپاس گناهکار
؛
۴. ظالمان
؛
۵. مختال فخور:
متکبر فخرفروش
؛
۶. خوان اثیم:
خیانت پیشه گناه کار
؛ خوان کفور: خیانتکار ناسپاس
؛ خائنان
؛
۷.
مسرفان ؛
۸.
مستکبران ؛
۹. فرحین: شادی کنندگان مغرور
؛
۱۰. جهر بالسوء: آشکار کردن بدی‌های دیگران.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «آیات صفت حب».
