• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آه (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




آه یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای دردمندی، شکایت و حسرت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص کم بودن توشه و طولانی بودن سفر آخرت و در رابطه با ائمه هدی (علیهم‌السّلام) از این واژه استفاده نموده است.



آه به معنای دردمندی، شکایت و حسرت است.


امام (علیه‌السلام) درباره‌ی سفر آخرت می‌فرمایند: «آه من قلّة الزاد و طول الطریق و بعد السفر و عظیم المورد؛ ‌ای حسرت از کمی توشه و طول راه، و دوری سفر آخرت و عظمت محل ورود (آخرت).»
همچنین در رابطه با امامان و اهل بیت (علیهم‌السّلام) فرموده است: «اولئک خلفاء اللّه فی ارضه و الدعاة الی دینه آه آه شوقا الی رؤیتهم.»


این لفظ «آه» فقط همین دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۸۱، حکمت۷۷.    
۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۹۷، حکمت۱۴۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آه»، ص۱۰۴.    






جعبه ابزار