آرامش، اسم مصدر از آرمیدن است، ودر برابر اضطرابودلهره به کار میرود و به حالت وصفت روانی و قلبی خاص (آسودگی خاطر، ثبات وطمانینه) گفته میشود. آرامش در دو سطح فردی و اجتماعی قابل بررسی است؛ که بعد اجتماعی آن در مقاله امنیت
آمده است. در این مقاله آیاتی معرفی میشوند که در آنها از واژههای «اطمینان»، «تثبیت فؤاد»، «ثبات»، «ربط قلب»، «سکن»، «سکینه»، «لاخوف علیهم و لاهم یحزنون» استفاده شده است.