• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آداب قضاوت در کلام نبوی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


امر قضاوت و آداب آن، به دلیل اهمیت برقراری عدالت در جامعه اسلامی، همیشه مورد توجه عالمان و دانشمندان اسلامی بوده است. بزرگان اسلام با شرح ویژگی‌های قاضی عادل و بیان حقیقت قضاوت و ارائه حکایت‌هایی از قضاوت‌های اخلاقی و یا غیراخلاقی سعی داشتند با مواظبت کامل، مضامین اخلاقی را در این گروه اجتماعی مهم نهادینه کنند.
برای رسیدن به این مضامین اخلاقی و دوری از امور غیراخلاقی باید مسائل و شرایطی را مراعات کرد که در اصطلاح به آن آداب آن عمل گفته می‌شود. بنابراین با رجوع به کلام پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) می‌توان به این مضامین دست یافت.


پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «من حکم فی درهمین بحکم جور ثم جبر علیه کان من اهل هذه الآیه و من لم یحکم بما انزل الله فاولئک هم الکافرون؛
[۱] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۷، ص۴۰۸.    
هر که در دو درهم، حکمی ظالمانه کند و آن را به اجبار اجرا کند، از اهل این آیه است: کسی که به آنچه خدا فرستاده حکم نکند، از کافران است.»
روزی حضرت علی (علیه‌السّلام) چشم‌درد شدیدی گرفت. رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) به عیادتش رفت و او از شدت درد ناله می‌کرد. حضرت فرمود: «علی! ناله جزع است یا درد؟» وی عرض کرد: «ای رسول‌ خدا! تاکنون دردی سخت‌تر از این ندیده بودم.» آن حضرت فرمود: «علی! هنگامی که فرشته مرگ برای گرفتن جان فاجر می‌آید و با سیخ‌های آتشین جانش را می‌گیرد، جهنم فریاد می‌کشد.» علی (علیه‌السّلام) ناگهان نشست و فرمود: «ای رسول خدا فریاد آن را تکرار فرما که درد مرا از یاد برد، آیا کسی از امتت اینگونه عذابی دردناک را می‌بیند؟» حضرت رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: «آری، حکّام جور، حاکمان و قاضیان ستمگر و خورنده مال یتیم و شاهد دروغ.»
[۲] کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی،ج۳، ص۲۵۳-۲۵۴.    
[۳] حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۲۸.    


در فتح مکه زنی از قبیله "بنی‌مخزوم" مرتکب دزدی شده بود و جرمش ثابت شد. خاندان او که از اشراف قریش بودند به جنب‌و‌جوش افتادند تا رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) را از اجرای این حکم منصرف کنند؛ بنابراین با اسامة بن زید که نزد حضرت محبوبیت خاصی داشت گفت‌وگو کردند تا درباره آن زن، شفاعت کند و عفو او را از پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) بخواهد. اسامه نیز چنین کرد. وقتی حضرت، این سخن را شنید و تلاش خاندان بنی‌مخزوم را برای توقفِ حکم الهی دید، رنگش از خشم، برافروخته شد و فرمود: «اینجا، جای شفاعت نیست؛ مگر می‌توان قانون خدا را برای خاطر افراد تعطیل کرد؟»
[۴] بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۴، ص۱۷۵.    

پیامبر برای روشن‌کردن افکار عمومی به سخنرانی ایستاد و به آن جمعیت انبوه فرمود: «ملت‌های پیشین به دلیل تبعیض در اجرای قانون خدا سقوط کردند و آنها مجرمان اشراف و ثروتمند را از مجازات معاف می‌کردند؛ ولی زیردستان و ضعیفان مجرم را مجازات می‌کردند. سوگند به خدایی که جانم در دست اوست! در اجرای قانون خدا درباره هیچ‌کس سستی و کوتاهی نمی‌کنم و اگر دخترم فاطمه (سلام‌الله‌علیها) نیز سرقت می‌کرد، هر آینه دستش را قطع می‌کردم.»
[۵] متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنزالعمال، تحقیق الشیخ بکری الحیانی، بیروت، موسسه الرساله، بی‌تا، ج۳، ص۲۶۹.    


پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) می‌فرمود: «زبان قاضی در میان دو شعله آتش قرار گرفته تا اینکه میان مردم داوری کند؛ چنان‌که عادلانه داوری ‌کند به سوی بهشت و اگر ستم کند به سوی جهنم شتافته است.»
[۶] حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۱۴.    
[۷] مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی‌، روضة المتقین، ج۶، ص۱۵.    

همچنین می‌فرمود: «هر کس خواست قضاوت کند، باید میان مردم از هر لحاظ، عدالت را رعایت کند؛ حتی از لحاظ نگاه و اشاره کردن و حتی در تعیین مکان هم بین آنها فرق نگذارد و صدای خود را برای یکی بلند نکند؛ مگر اینکه با دیگری هم، همین‌گونه رفتار کند.»
[۸] متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنزالعمال، تحقیق الشیخ بکری الحیانی، بیروت، موسسه الرساله، بی‌تا، ج۶، ص۱۰۲.    


اقبال و توجه مردم حجاز به اسلام و اطمینانی که پیامبر از ناحیه قبایل عرب پیدا کرد به وی فرصت داد که شعاع نفوذ و قدرت اسلام را به داخل کشورهای همسایه حجاز گسترش دهد.
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) برای نخستین بار یکی از یاران دانشمند خود، یعنی «معاذ بن جبل» را به سوی یمن فرستاد تا ندای توحید و اصول آیین اسلام را برای مردم آنجا تشریح کند و نیز به دعاوی، گرفتاری‌ها و احکام قضایی آنها رسیدگی کند.
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) ضمن سفارش‌های مفصل خود به معاذ بن جبل چنین سفارش فرمود: «از سخت‌گیری و فشار بر مردم حذر کن و مردم را به نوید‌های الهی بشارت ده که ویژه افراد با ایمان است در یمن با اهل کتاب (یهود و نصارا) مواجه می‌شوی و آنان از توحید سؤال می‌کنند و اینکه کلید بهشت چیست؟ در پاسخ به آنان بگو: اعتراف به یگانگی و بی‌همتایی خداوند.»
[۹] ابن‌هشام، عبدالملک، سیرة النبویه، ج۴، ص۱۰۱۰.    
[۱۰] احمدی میانجی، علی، مکاتیب الرسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ج۲، ص۵۸۹.    


پس از مدتی رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) حضرت علی (علیه‌السّلام) را به یمن فرستاد تا به شکایت‌ها و داوری میان مردم بپردازد. علی (علیه‌السّلام) فرمود: «رسول خدا مرا به عنوان قاضی به یمن فرستاد. من به پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) عرض کردم: "ای رسول خدا! مرا به قضاوت به یمن می‌فرستی، حال آنکه من جوانم و به علم داوری آشنا نیستم."» خاتم انبیا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: "خداوند قلبت را هدایت و زبانت را محکم خواهد ساخت."»
[۱۱] سجستانی، سلیمان بن اشعث، سنن ابی‌داود، ص۱۸۳، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.
[۱۲] صالح، صبحی، النظم الاسلامیه، بیروت، ص۳۱۹، نشر دارالعلمی للملایین، ۱۹۸۲م.
[۱۳] مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.    

ابن‌اثیر می‌نویسد: «علی (علیه‌السّلام) در محضر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) با کمال تواضع گفت: "من جوانم و در طول عمر داوری نکرده و بر کرسی قضاوت تکیه نزده‌ام." حضرت، دست بر سینه وی نهاد و برای او دعا کرد و عرض داشت: "بار الها! قلب علی را هدایت فرما و زبان او را از لغزش مصون بدار" و سپس فرمود: "ای علی! با کسی از در جنگ وارد مشو و کوشش کن در پرتو منطق و نیروی آگاهی و علم و حسن سلوک، مردم را به راه راست هدایت کنی."

در حدیث دیگری به علی (علیه‌السّلام) فرمود: «آن‌گاه که دو طرف دعوا در حضور تو نشستند، داوری مکن تا به سخنان هر یک به طور مساوی گوش فرا دهی؛ زیرا این باعث روشن‌بینی تو در امر داوری خواهد بود»
[۱۴] ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل، ترجمه محمد حسین روحانی، ج۲، ص۳۰۵، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۷۰ش.


رسول اکرم (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) لعنت کرد کسانی را که مردم به علم و فقاهت آنها احتیاج دارند و در دعاوی احکام قضایی از مردم رشوه می‌گیرند. (احتیاج الناس الیه لفقهه فسالهم الرشوه)
[۱۵] حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۲۳    .

زنی در زمان پیغمبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دزدی کرد. وقتی او را نزد حضرت آوردند، قبیله‌اش گفتند که ما خسارت را جبران می‌کنیم؛ ولی آن حضرت دستور داد که دستش را قطع کنند. قبیله‌اش گفتند: «ما حاضریم پانصد دینار برای جبران کارش بدهیم»؛ ولی باز هم حضرت فرمود: «دستش را قطع کنید.»
[۱۶] هیثمی، نورالدین، مجمع الزوائد، ج۶، ص۲۷۶، قم، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۸ق.    

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در حدیثی فرمود: «خدا رشوه‌پرداز را لعنت کند و نیز کسی را که دلال میان آنهاست. از رشوه‌ گرفتن دوری کنید که این کار به منزله کفر محض است و شخص رشوه‌خوار از رحمت خدا به دور است.»
[۱۷] مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۹، بیروت، انتشارات دارالتراث العربی.    


۱. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ج۷، ص۴۰۸.    
۲. ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی،ج۳، ص۲۵۳-۲۵۴.    
۳. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۲۸.    
۴. ↑ بخاری، محمد بن اسماعیل، صحیح بخاری، ج۴، ص۱۷۵.    
۵. ↑ متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنزالعمال، تحقیق الشیخ بکری الحیانی، بیروت، موسسه الرساله، بی‌تا، ج۳، ص۲۶۹.    
۶. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۱۴.    
۷. ↑ مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی‌، روضة المتقین، ج۶، ص۱۵.    
۸. ↑ متقی هندی، علاءالدین علی بن حسام، کنزالعمال، تحقیق الشیخ بکری الحیانی، بیروت، موسسه الرساله، بی‌تا، ج۶، ص۱۰۲.    
۹. ↑ ابن‌هشام، عبدالملک، سیرة النبویه، ج۴، ص۱۰۱۰.    
۱۰. ↑ احمدی میانجی، علی، مکاتیب الرسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، ج۲، ص۵۸۹.    
۱۱. ↑ سجستانی، سلیمان بن اشعث، سنن ابی‌داود، ص۱۸۳، بیروت، دارالفکر، بی‌تا.
۱۲. ↑ صالح، صبحی، النظم الاسلامیه، بیروت، ص۳۱۹، نشر دارالعلمی للملایین، ۱۹۸۲م.
۱۳. ↑ مفید، محمد بن محمد، الإرشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج۱، ص۱۹۴-۱۹۵.    
۱۴. ↑ ابن‌اثیر، عزالدین، الکامل، ترجمه محمد حسین روحانی، ج۲، ص۳۰۵، تهران، انتشارات اساطیر، ۱۳۷۰ش.
۱۵. ↑ حر عاملی، محمد بن حسن‌، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۲۲۳    .
۱۶. ↑ هیثمی، نورالدین، مجمع الزوائد، ج۶، ص۲۷۶، قم، دارالکتب العلمیه، ۱۴۰۸ق.    
۱۷. ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۴۴، ص۹، بیروت، انتشارات دارالتراث العربی.    


سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «برخی از آداب قضاوت»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۸/۰۹/۰۴.    


رده‌های این صفحه : اخلاق اجتماعی | حقوق اسلامی | خدمات اجتماعی | سیره پیامبر | عدالت اجتماعی | قضاوت
جعبه ابزار