• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آثِم (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





آثِم (بر وزن فاعل) از مفردات نهج البلاغه به معنای شخص گناهکار است.



آثِم به معنای شخص گناهکار است.


یکی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - آثِماً - خطبه ۸۳ (درباره عمرو بن عاص)

آثم در بیان امیرالمؤمنین (علیه‌السلام)، به فرد گناهکار، اطلاق می‌شود چرا که دربارۀ عمرو بن عاص فرموده است:
«عَجَباً لاِبْنِ النّابِغَةِ... لَقَدْ قالَ باطِلاً، وَ نَطَقَ آثِماً
یعنی «تعجّب از پسر زن زناکار ... حقا که باطل گفته و گناه‌کارانه دهان به سخن باز کرده است.» این موضوع، آن وقتی بود که ابن عاص به اهل شام می‌گفت علی بن ابی طالب اهل شوخی و سبکی و ... است.



از مادّه اثم مواردی متعدد در «نهج‌البلاغه» یافت می‌شود.


۱. فیروزآبادی، مجدالدین، قاموس المحیط، ج۴، ص۷۲.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۱۰    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغة ت الحسون، ص۱۶۴، خطبه ۸۳.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الإستقامة، ص۱۴۵، خطبه ۸۲.    
۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۱۱۵، خطبه ۸۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۶۱، خطبه ۸۴.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۷۱.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۵۷۱.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۳، ص۴۶۴.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۷۶.    
۱۱. ابن ابی الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغة، ج۶، ص۲۸۰.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۱۴، حکمت ۱۴۶.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۰۲، نامه ۵۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آثم»، ص۲۶.    






جعبه ابزار