آثار انفاق (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله آثار
انفاق با توجه به
آیات قرآن معرفی می‌شوند.
آثار اجتماعی
انفاق که در آیات قرآن ذکر شده‌اند عبارتند از:
انفاق مال در جهت تقويت بنيه دفاعى، در پى دارنده
امنیّت اجتماعى براى جامعه
مسلمانان:
۱. «وَأَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ ...؛
و در
راه خدا انفاق کنید!و (با ترک
انفاق)، خود را به دست خود، به هلاکت نیفکنید! ....»
با توجه به این که این آیه به دنبال آیه‌های جهاد واقع شده یک احتمال این است که
انفاق در این آیه،
انفاق برای جهاد باشد، که ترک آن موجب قدرت دشمن و ضعف و نابودی مسلمانان می‌شود.
۲. «وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ ...؛
براى مقابله با آنها (دشمنان)، هر چه در توان داريد از نيرو و از اسبهاى ورزيده آماده سازيد، تا به وسيله آن، دشمن خدا و دشمن شناخته شده خويش را بترسانيد! و دشمنان ديگرى غير از اينها، كه شما آنها را به علت نفاقشان نمى‌شناسيد و خدا آنها را مى‌شناسد. و هر چه در راه خدا و تقويت اسلام
انفاق كنيد، بى كم و كاست به شما بازگردانده مى‌شود....»
لزوم
انفاق در راه خدا براى رفع مشكلات اقتصادى
جامعه از سوى ثروتمندان:
«وَلَا يَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُوْلِي الْقُرْبَى وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ...؛
آنها كه از ميان شما داراى برترى مالى و وسعت زندگى هستند نبايد سوگند ياد
كنند كه از
انفاق نسبت به نزديكان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دريغ نمايند....»
آثار فردی
انفاق عبارت است از:
آرامش درونى، دستاوردى از
انفاق در راه خدا:
۱. «الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ ... وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ؛
کسانی که اموال خود را در راه خدا
انفاق می
کنند ... و نه ترسی دارند، و نه غمگین می‌شوند.»
۲. «وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ ...؛
و عمل كسانى كه اموال خود را براى خشنودى خدا، و پايدار ساختن فضايل انسانى در روح خود،
انفاق مى
كنند....»
۳. «الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُم بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ ... وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ؛
آنها که اموال خود را،
شب و
روز انفاق می
کنند ... نه ترسی بر آنهاست، و نه غمگین می‌شوند.»
جمله «لا خوف علیهم و لا هم یحزنون» می‌تواند اشاره به آرامش دنیایی و آخرتی
انفاق‌کنندگان داشته باشد.
انفاق، زمينه‌ساز تسهيل امور دنيوى و اخروى:
«فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى • فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى؛
اما آن کس که (در راه خدا)
انفاق کند و پرهیزگاری پیش گیرد. ما او را در مسیر آسانی قرار می‌دهیم.»
انفاق، موجب بخشش
گناهان:
۱. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الأَرْضِ وَلاَ تَيَمَّمُواْ الْخَبِيثَ مِنْهُ تُنفِقُونَ وَلَسْتُم بِآخِذِيهِ إِلاَّ أَن تُغْمِضُواْ فِيهِ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٌ • الشَّيْطَانُ يَعِدُكُمُ الْفَقْرَ وَيَأْمُرُكُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! از اموال پاكيزه‌اى كه به دست آورده‌ايد، و از آنچه از
زمین براى شما خارج ساخته‌ايم (از منابع و
معادن و
درختان و
گیاهان)،
انفاق كنيد؛ و براى
انفاق، به سراغ بى ارزش آن نرويد در حالى كه خودِ شما، به هنگام پذيرش اموال، حاضر نيستيد آنها را بپذيريد؛ مگر از روى اغماض و
کراهت. و بدانيد خداوند، بى‌نياز و ستوده است. شيطان، شما را هنگام
انفاق، وعده
فقر و تهيدستى مى‌دهد؛ و به زشتيها امر مى‌كند؛ ولى خداوند وعده
آمرزش و فزونى به شما مى‌دهد؛ و خداوند، رحمت و قدرتش گسترده، و به هر چيز داناست. و به وعده خود وفا مى‌كند.»
۲. «الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء ... • أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ ...؛
همان كسانى كه در توانگرى و تنگدستى،
انفاق مى
كنند... چنين كسانى پاداششان آمرزش پروردگار است....»
۳. «وَلَقَدْ أَخَذَ اللّهُ مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَبَعَثْنَا مِنهُمُ اثْنَيْ عَشَرَ نَقِيبًا وَقَالَ اللّهُ إِنِّي مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلاَةَ وَآتَيْتُمُ الزَّكَاةَ وَآمَنتُم بِرُسُلِي وَعَزَّرْتُمُوهُمْ وَأَقْرَضْتُمُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَيِّئَاتِكُمْ ...؛
خدا از
بنی اسرائیل پیمان گرفت، و از آنها دوازده رهبر و سرپرست برانگیختیم و خداوند (به آنها) گفت من با شما هستم، اگر
نماز را برپا دارید و
زکات را بپردازید و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یاری کنید و بخدا
قرض الحسنه بدهید (در راه او به نیازمندان کمک کنید) گناهان شما را می‌پوشانم (می‌بخشم) ....»
۴. «الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ • ... لَّهُمْ ... مَغْفِرَةٌ...؛
آنها که نماز را بر پا می‌دارند و از آنچه به آنها روزی دادهایم
انفاق می
کنند برای آنها ... آمرزش است ....»
۵. «وَمِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا
يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛
گروه (دیگری) از عربهای
بادیه نشین ایمان بخدا و روز رستاخیز دارند، و آنچه را
انفاق می
کنند مایه تقرب نزد خدا، و دعاهای پیامبر میدانند، آگاه باشید اینها مایه
تقرب آنها است، خداوند به زودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.»
۶. «إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ؛
اگر به خدا قرض الحسنه دهید آنرا برای شما مضاعف می‌سازد، و شما را می‌بخشد و خداوند شکرکننده و بردبار است.»
وارد شدن در زمره صالحان در پى
انفاق مال:
«وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ؛
از آنچه به شما روزی دادهایم
انفاق کنید، پیش از آنکه
مرگ یکی از شما فرا رسد، و بگوید پروردگارا! چرا مرا مدت کمی به تأخیر نینداختی، تا صدقه دهم و از صالحان باشم!»
انفاق موجب قرار گرفتن در زمره
نیکوکاران:
«الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء ... وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛
همانها که در توانگری و تنگدستی
انفاق می
کنند... و خدا نیکوکاران را دوست دارد.»
برخوردارى از يارى و امداد الهى از آثار
انفاق مال:
«وَمَا أَنفَقْتُم مِّن
نَّفَقَةٍ أَوْ نَذَرْتُم مِّن نَّذْرٍ فَإِنَّ اللّهَ يَعْلَمُهُ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ؛
و هر چیز را که
انفاق می‌کنید، یا (اموالی را که)
نذر کرده‌اید (در راه خدا
انفاق کنید)، خداوند آنها را می‌داند. و
ستمگران یاوری ندارند.»
از مفهوم و ما للظالمین من انصار که تنها ترک کنندگان
انفاق از حمایت خداوند محروم‌اند، برداشت یاد شده استفاده می‌شود.
انفاق در راه خدا، موجب بازگشت سود آن به انسان:
۱. «... وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ فَلأنفُسِكُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ ...؛
... و آنچه را از خوبیها و اموال
انفاق می‌کنید، برای خودتان است، (ولی) جز برای رضای خدا،
انفاق نکنید! ....»
۲. «هَاأَنتُمْ هَؤُلَاء تُدْعَوْنَ لِتُنفِقُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَمِنكُم مَّن يَبْخَلُ وَمَن يَبْخَلْ فَإِنَّمَا يَبْخَلُ عَن نَّفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِيُّ وَأَنتُمُ الْفُقَرَاء ...؛
آری شما همان جمعیتی هستید که دعوت برای
انفاق در راه خدا می‌شوید و بعضی از شما بخل می‌ورزند، و هر کس
بخل کند نسبت به خود بخل کرده است، و خداوند بی نیاز است و شما همه نیازمندید ....»
۳. «فَاتَّقُوا اللَّهَ ... وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
بنابراین تقوای الهی پیشه کنید، ... و
انفاق کنید که برای شما بهتر است، و آنها که از بخل و
حرص خویشتن مصون بمانند رستگار و پیروزند.»
انفاق در راه خدا، موجب بركت در مال:
۱. «مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِيرَةً وَاللّهُ يَقْبِضُ وَيَبْسُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ؛
کیست که به خدا قرض الحسنه ای دهد، (و از اموالی که خدا به او بخشیده،
انفاق کند،) تا آن را برای او، چندین برابر کند؟ و خداوند است که (روزی بندگان را) محدود یا گسترده می‌سازد، (و
انفاق ، هرگز باعث کمبود روزی آنها نمی‌شود). و به سوی او باز می‌گردید (و
پاداش خود را خواهید گرفت).»
۲. «مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ ...؛
کسانی که اموال خود را در راه خدا
انفاق می
کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند، که در هر خوشه، یکصد دانه باشد، و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، دو یا چند برابر میکند، ....»
۳. «وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ فَإِن لَّمْ يُصِبْهَا وَابِلٌ فَطَلٌّ ...؛
و (کار) کسانی که اموال خود را برای خشنودی خدا، و تثبیت (ملکات انسانی در) روح خود،
انفاق می
کنند، همچون باغی است که در نقطه بلندی باشد، و بارانهای درشت به آن برسد، (و از هوای آزاد و نور آفتاب ، به حد کافی بهره گیرد،) و میوه خود را دو چندان دهد و اگر
باران درشتی بر آن نبارد لا اقل بارانهای ریز و شبنم بر آن می‌بارد و باز هم میوه و ثمر می‌دهد و شاداب و با طراوت است ....»
۴. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِن طَيِّبَاتِ مَا كَسَبْتُمْ وَمِمَّا أَخْرَجْنَا لَكُم مِّنَ الأَرْضِ ...؛
ای کسانی که ایمان آورده اید! از قسمت‌های پاکیزه اموالی که (از طریق تجارت) به دست آورده اید، و از آنچه از زمین برای شما خارج ساخته ایم (از منابع و معادن و درختان و گیاهان)،
انفاق کنید!....»
۵. «... وَاللّهُ يَعِدُكُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلًا وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ؛
... خداوند وعده آمرزش و فزونی به شما می‌دهد، و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده های خود، وفا میکند).»
۶. «وَمَاذَا عَلَيْهِمْ لَوْ ... وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقَهُمُ اللّهُ ... • إِنَّ اللّهَ لاَ يَظْلِمُ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ وَإِن تَكُ حَسَنَةً يُضَاعِفْهَا وَيُؤْتِ مِن لَّدُنْهُ أَجْرًا عَظِيمًا؛
چه می‌شد اگر ... (در راه او)
انفاق می‌نمودند! ؟ ... خداوند (حتی) به اندازه سنگینی ذره‌ای ستم نمی‌کند و اگر کار نیکی باشد، آن را دو چندان می‌سازد، و از نزد خود پاداش عظیمی (در برابر آن) می‌دهد.»
۷. «مَن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ؛
کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته
انفاق کند) تا خداوند آنرا برای او چندین برابر کند، و برای او اجر فراوان پرارزشی است.»
۸. «إِنَّ الْمُصَّدِّقِينَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ كَرِيمٌ؛
مردان و زنان
انفاق کننده و آنها که (از این طریق) به خدا قرض الحسنه دهند برای آنها مضاعف می‌شود و پاداش پرارزشی دارند.»
۹. «... وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ • إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ ...؛
... و
انفاق کنید که برای شما بهتر است، و آنها که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگار و پیروزند. اگر به خدا قرض الحسنه دهید آن را برای شما مضاعف می‌سازد ....»
انفاق
كننده در راه خدا، بهره‌مند از سود و پاداش كامل
انفاق بى‌هيچ ستمى در حق وى:
«... وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَيْرٍ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ؛
... و آنچه از اموال نيكو
انفاق مى‌كنيد، پاداش آن به طور كامل به شما بازگردانده مى‌شود؛ و به شما ستم نخواهد شد.»
برداشت مزبور از «یوف» است که دریافت شیء به گونه کمال و تمام را می‌رساند.
تزکیه روح و روان از آثار
انفاق خالصانه:
«الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى • وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُ مِن نِّعْمَةٍ تُجْزَى • إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى؛
همان کس که مال خود را (در راه خدا) می‌بخشد تا تزکیه نفس کند و هیچ کس را نزد او حق نعمتی نیست تا بخواهد (به وسیله این
انفاق) او را جزا دهد. بلکه تنها هدفش جلب رضای پروردگار بزرگ او است.»
انفاق در راه خدا موجب برخوردارى از
تجارت زوال‌ناپذير:
«إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ؛
کسانی که کتاب الهی را تلاوت می
کنند و نماز را بر پا می‌دارند و از آنچه به آنها روزی دادهایم پنهان و آشکار
انفاق می
کنند، تجارت (پر سودی) را امید دارند که نابودی و کساد در آن نیست.»
انفاق در راه خدا، درپى‌دارنده
سپاسگزاری خداوند:
۱. «إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَّن تَبُورَ • لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُم مِّن فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ؛
کسانی که کتاب الهی را تلاوت می
کنند و نماز را بر پا می‌دارند و از آنچه به آنها روزی دادهایم پنهان و آشکار
انفاق می
کنند، تجارت (پر سودی) را امید دارند که نابودی و کساد در آن نیست. (آنها این
اعمال صالح را انجام می‌دهند) تا خداوند اجر و پاداش کامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بیفزاید که او آمرزنده و شکرگزار است.»
۲. «إِن تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا يُضَاعِفْهُ لَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ وَاللَّهُ شَكُورٌ حَلِيمٌ؛
اگر به خدا قرض الحسنه دهید آنرا برای شما مضاعف می‌سازد، و شما را می‌بخشد و خداوند شکرکننده و بردبار است.»
انفاق خالصانه، درپى‌دارنده تقرّب به خداوند:
«وَمِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا
يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛
گروه (دیگری) از عربهای بادیه نشین ایمان بخدا و
روز رستاخیز دارند، و آنچه را
انفاق می
کنند مایه تقرب نزد خدا، و دعاهای پیامبر میدانند، آگاه باشید اینها مایه تقرب آنها است، خداوند به زودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.»
••• رسيدن به مقام
پرهیزگاران و
راستگویان، در گرو
انفاق از اموال مورد علاقه:
«... وَلَكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ ... وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى ... أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ؛
... بلکه نیکی (و نیکوکار) کسانی هستند که به خدا ایمان آورده‌اند ... ، و مال (خود) را با علاقه ای که به آن دارند به خویشاوندان ...
انفاق می
کنند، ... اینها کسانی هستند که راست می‌گویند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اینها هستند پرهیزکاران.»
•••
انفاق از مال موجب رسيدن به مقام پرهيزكارترين افراد:
«وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى • الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّى؛
و به زودی باتقواترین مردم از آن دور داشته می‌شود. همان کس که مال خود را (در راه خدا) می‌بخشد تا تزکیه نفس کند.»
رشد تكاملى
انسان در سايه
انفاق در راه خدا:
۱. «مَّثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنبَتَتْ سَبْعَ سَنَابِلَ فِي كُلِّ سُنبُلَةٍ مِّئَةُ حَبَّةٍ وَاللّهُ يُضَاعِفُ لِمَن يَشَاءُ ...؛
کسانی که اموال خود را در راه خدا
انفاق می
کنند، همانند بذری هستند که هفت خوشه برویاند، که در هر خوشه، یکصد دانه باشد، و خداوند آن را برای هر کس بخواهد (و شایستگی داشته باشد)، دو یا چند برابر میکند، ....»
۲. «وَمَثَلُ الَّذِينَ يُنفِقُونَ أَمْوَالَهُمُ ابْتِغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ وَتَثْبِيتًا مِّنْ أَنفُسِهِمْ كَمَثَلِ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصَابَهَا وَابِلٌ فَآتَتْ أُكُلَهَا ضِعْفَيْنِ...؛
و (کار) کسانی که اموال خود را برای خشنودی خدا، و تثبیت (ملکات انسانی در) روح خود،
انفاق می
کنند، همچون باغی است که در نقطه بلندی باشد، و بارانهای درشت به آن برسد، (و از هوای آزاد و نور آفتاب، به حد کافی بهره گیرد،) و میوه خود را دو چندان دهد (که همیشه شاداب و با طراوت است)....»
انفاق ره‌توشه اخروى مؤمنان:
۱. «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خُلَّةٌ وَلاَ شَفَاعَةٌ وَالْكَافِرُونَ هُمُ الظَّالِمُونَ؛
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از آنچه به شما روزی دادهایم،
انفاق کنید! پیش از آنکه روزی فرا رسد که در آن، نه خرید و فروش است (تا بتوانید سعادت و نجات از کیفر را برای خود خریداری کنید)، و نه دوستی (و رفاقتهای مادی سودی دارد)، و نه شفاعت ، (زیرا شما شایسته
شفاعت نخواهید بود). و کافران، خود ستمگرند، (هم به خودشان ستم می
کنند، هم به دیگران).»
۲. «قُل لِّعِبَادِيَ الَّذِينَ آمَنُواْ يُقِيمُواْ الصَّلاَةَ وَيُنفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلانِيَةً مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ يَوْمٌ لاَّ بَيْعٌ فِيهِ وَلاَ خِلاَلٌ؛
بگو به بندگان من که ایمان آورده‌اند، نماز را بر پا دارند و از آنچه به آنها روزی دادهایم پنهان و آشکار
انفاق کنند پیش از آنکه روزی فرا رسد که نه در آن خرید و فروش است و نه دوستی (نه با مال می‌توانند از چنگال کیفر خدا رهایی یابند و نه با پیوندهای مادی).»
۳. «وَأَنفِقُوا مِن مَّا رَزَقْنَاكُم مِّن قَبْلِ أَن يَأْتِيَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ فَيَقُولَ رَبِّ لَوْلَا أَخَّرْتَنِي إِلَى أَجَلٍ قَرِيبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَكُن مِّنَ الصَّالِحِينَ؛
از آنچه به شما روزی دادهایم
انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد، و بگوید پروردگارا! چرا مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی، تا صدقه دهم و از
صالحان باشم!.»
جبران و جايگزينى مال
انفاق شده از سوى خداوند:
«... وَمَا أَنفَقْتُم مِّن شَيْءٍ فَهُوَ يُخْلِفُهُ وَهُوَ خَيْرُ الرَّازِقِينَ؛
... و هر چیزی را (در راه او)
انفاق کنید جای آن را پر میکند و او بهترین روزی دهندگان است.»
انفاق، موجب تقرّب به خدا و جلب دعاى رسول صلی‌الله‌علیه‌وآله در حق
انفاق
كننده:
«وَمِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا
يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛
گروه (دیگری) از عربهای بادیه نشین ایمان بخدا و روز رستاخیز دارند، و آنچه را
انفاق می
کنند مایه تقرب نزد خدا، و دعاهای پیامبر میدانند، آگاه باشید اینها مایه تقرب آنها است، خداوند به زودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.»
بهره‌مندى از رحمت الهى از آثار
انفاق در راه خدا:
«وَمِنَ الأَعْرَابِ مَن يُؤْمِنُ بِاللّهِ وَالْيَوْمِ الآخِرِ وَيَتَّخِذُ مَا
يُنفِقُ قُرُبَاتٍ عِندَ اللّهِ وَصَلَوَاتِ الرَّسُولِ أَلا إِنَّهَا قُرْبَةٌ لَّهُمْ سَيُدْخِلُهُمُ اللّهُ فِي رَحْمَتِهِ إِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ؛
گروه (دیگری) از عربهای
بادیه نشین ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند، و آنچه را
انفاق می
کنند مایه تقرب نزد خدا، و دعاهای پیامبر میدانند، آگاه باشید اینها مایه تقرب آنها است، خداوند به زودی آنان را در رحمت خود وارد خواهد ساخت، چرا که خداوند آمرزنده و مهربان است.»
انفاق، دست‌مايه‌اى براى وصول به فلاح و رستگارى:
۱. «الَّذِينَ ... مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ • ... وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
(پرهیزکاران) آنها هستند ... از تمام نعمتها و مواهبی که به آنها روزی دادهایم
انفاق می
کنند ... آنها رستگارانند.»
۲. «فَاتَّقُوا اللَّهَ ... وَأَنفِقُوا خَيْرًا لِّأَنفُسِكُمْ وَمَن يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛
بنابراین ... تقوای الهی پیشه کنید، ... و
انفاق کنید که برای شما بهتر است، و آنها که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگار و پیروزند.»
انفاق مال مورد علاقه، زمينه‌اى براى وصول به صداقت:
«... وَآتَى الْمَالَ عَلَى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينَ وَابْنَ السَّبِيلِ وَالسَّآئِلِينَ وَفِي الرِّقَابِ ... أُولَئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا ...؛
... و مال (خود) را با علاقه‌ای که به آن دارند به خویشاوندان و یتیمان و مسکینان و واماندگان در راه و سائلان و
بردگان انفاق می
کنند، ... اینها کسانی هستند که راست می‌گویند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است)....»
انفاق‌هاى پيدا و پنهان، از عوامل نيك فرجامى:
«وَالَّذِينَ ... وَأَنفَقُواْ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلاَنِيَةً وَيَدْرَؤُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ أُوْلَئِكَ لَهُمْ عُقْبَى الدَّارِ؛
و آنها که ... از آنچه به آنها روزی دادهایم، در پنهان و آشکار،
انفاق می
کنند، و با
حسنات،
سیئات را از میان می‌برند، پایان نیک سرای دیگر از آن آنهاست.»
انفاق در راه خدا و تأمين نيازهاى جهاد، درپى‌دارنده
محبّت و دوستى خداوند:
۱. «وَأَنفِقُواْ فِي سَبِيلِ اللّهِ وَلاَ تُلْقُواْ بِأَيْدِيكُمْ إِلَى التَّهْلُكَةِ وَأَحْسِنُوَاْ إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛
و در راه خدا
انفاق كنيد؛ و با ترك
انفاق، خود را به دست خود، به هلاكت نيفكنيد؛ و نيكى كنيد كه خداوند، نيكوكاران را دوست مى‌دارد.»
۲. «الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّاء وَالضَّرَّاء ... وَاللّهُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ؛
همانها که در توانگری و تنگدستی
انفاق می
کنند... و خدا نیکوکاران را دوست دارد.»
رسيدن به
مقام برّ، در پى
انفاق از مال مورد علاقه:
«لَن تَنَالُواْ الْبِرَّ حَتَّى تُنفِقُواْ مِمَّا تُحِبُّونَ...؛
هرگز به (حقیقت) نیکوکاری نمی‌رسید مگر اینکه از آنچه دوست می‌دارید (در راه خدا)
انفاق کنید....»
وصول به مقام مخبتين از آثار
انفاق مال:
«... وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ • الَّذِينَ ... وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ؛
... و بشارت ده متواضعان و تسلیم شوندگان را. همانها که ... از آنچه روزیشان دادهایم
انفاق می
کنند.»
انفاق، از زمينه‌هاى راه‌يابى به
هدایت پروردگار:
«الَّذِينَ ... وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ • أُوْلَئِكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ؛
همان كسانى كه ... و از نعمتهايى كه به آنان روزى داده‌ايم
انفاق مى
كنند. آنان بر طريق هدايت پروردگارشانند و رستگاران آنها هستند.»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۵، ص۲۵۴، برگرفته از مقاله «آثار انفاق».
