یَمُدُّهُ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَمُدُّهُ: (یَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ) «یَمُدُّهُ» از مادّه
«مداد» به معنای مرکب یا مادّه رنگینی است که با آن می‌نویسند،
و در اصل از
«مدّ» به معنای کشش گرفته شده؛ زیرا خطوط به وسیله کشش قلم بر صفحه کاغذ پیدا می‌شود. بعضی از
مفسران، معنای دیگری نیز برای آن نقل کرده‌اند
و آن «روغنی» است که در چراغ می‌ریزند
و سبب روشنایی چراغ است،
و هر دو معنا در واقع به یک ریشه باز می‌گردد.
(وَلَوْ أَنَّمَا فِي الْأَرْضِ مِن شَجَرَةٍ أَقْلَامٌ وَالْبَحْرُ يَمُدُّهُ مِن بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَّا نَفِدَتْ كَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ) (
و اگر همه درختان روى زمين قلم شود،
و دريا براى آن مركّب گردد،
و هفت
دريا به آن افزوده شود، اينها همه تمام مى‌شود ولى
کلمات خدا پايان نمى‌گيرد؛ خداوند توانا
و حكيم است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
كلمه من شجرة ، بيان موصول ما مى‌باشد،
و شجرة واحد شجر است، كه در اين مقام كه سياق، سياق لو مى‌باشد،
استغراق و كليت را مى‌رساند، يعنى هر درختى كه در زمين است،
و مراد از بحر هم، مطلق
دريا است،
و معناى جمله
(يَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ) اين است كه هفت
درياى ديگر نظير
درياى مفروض آن را كمك كند،
و بر آن اضافه شود. پس معناى آيه اين است كه اگر تمامى درختان زمين قلم گردد،
و دريا به اضافه هفت
درياى ديگر مانند آن مركب فرض شود،
و با اين قلم
و مركب
كلمات خدا را- بعد از تبديل آنها به الفاظ- بنويسند،
آب درياها قبل از تمام شدن
كلمات (مخلوقات)
خدا تمام مى‌شود، چون
آب درياها هر چه باشد متناهى است،
و كلمات خدا نامتناهى.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَمُدُّهُ»، ص۶۶۱.
