یَئُوسْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَئُوسْ: (فَیَؤُسٌ قَنُوطٌ) در این که
«یئوس» و
«قنوط» به یک معناست، یعنی
انسان نومید، یا دو معنای مختلف دارد در میان مفسران گفتگو است:
بعضی هر دو را به یک معنا (برای تاکید) دانسته‌اند.
ولی بعضی «یَئُوسْ» را از مادّه «یَاس» به معنای وجود نومیدی در درون
قلب و «
قنوط» را به معنای ظاهر ساختن آن در چهره و
عمل دانسته‌اند. مرحوم
«طبرسی» در «مجمع البیان» گفته: «یاس»، «نومیدی از
خیر» است و «قنوط» نومیدی از
رحمت.
ولی آنچه از موارد استعمال واژه «یاس» و «قنوط» در قرآن مجید به دست می‌آید، این است که: «یئوس» و «قَنُوط» تقریباً در یک معنا به کار می‌رود.
(لَا يَسْأَمُ الْإِنسَانُ مِن دُعَاء الْخَيْرِ وَإِن مَّسَّهُ الشَّرُّ فَيَؤُوسٌ قَنُوطٌ) انسان هرگز از درخواست
نیکی و
نعمت خسته نمى‌شود؛ و اگر
شرّ و بدى به او رسد، بسيار مأيوس و نوميد مى‌گردد.
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه يسئم از مصدر سامه است كه به معناى ملال و آزردگى است، و كلمه
یؤس و
قنوط هر دو به معناى قطع شدن اميد است، و كلمه
دعا به معناى طلب است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَئُوسْ»، ص۶۳۱.
