یحیی بن حکم بکری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن حکم بکری (
۱۵۶-
۲۵۰ق)، معروف به غزال، حکیم و
شاعر اندلسی که با پنج تن از خلفای اموی اندلس و دیگر خلفا رابطه نزدیکی داشت.
ابوبکر یحیی بن حکم اندلسی غزال بکری جیانی، متولد سال ۱۵۶ق،
اهل
اندلس و از طایفه
بنی بکر بن وائل بود و با پنج تن از خلفای اموی اندلس چون
هشام و دیگر خلفا رابطه نزدیکی داشت.
رجال نویسان
اهل سنت او را حکیم و شاعر دانسته و گفته‌اند که او در شعرهایش از فکاهیات استفاده کرده است.
وی را به جهت زیبایی «غزال»
لقب دادند.
حمیدی نقل می‌کند که وی زمانی از طرف بعضی از امرای عصر خویش به عنوان سفیر به
روم فرستاده شد. همو پاره‌ای از اشعار او را آورده است.
مقری می‌نویسد: زمانی که یحیی با اشعار خود قصد معارضه با
سوره توحید را داشت، حالتی برایش پیش آمد که منقلب شد و از این مسئله دوری کرد.
بکری در حدود ۲۵۰ق از دنیا رفت.
دیوان شعر
از آثار بکری است. (دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یحیی غزال»، ج۱، ص۸۴۳.
