یحیی بن حکم بکری (مقاله‌دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یحیی بن حکم بکری، حکیم، شاعر و طالع بین
قرن سوم قمری
اندلس بود، وی از نزدیکان حکام و فرمانروایان بود و در مسائل مهم سیاسی طرف
مشورت قرار می‌گرفت. به‌جهت زیبارویی در کودکی او را غزال می‌خواندند.
یحیی بن حکم بکری منسوب به
بکر بن وائل، چون در کودکی زیباروی بود، او را غزال (آهو) خوانده‌اند. او در شهر «جیّان» زاده شد و در «
کوردوبا» زیست و با چهار تن از حکام اموی معاصر بود. او از نزدیکان حکام و فرمانروایان بود و در مسائل مهم سیاسی طرف مشورت قرار می‌گرفت. وی به‌عنوان سفیر به دربار شاهان اعزام می‌شد.
ابن حیان، در
کتاب المقتبس درباره وی چنین می‌گوید: «غزال، حکیم، شاعر و طالع بین اندلس بود و از فن و شیوه پرورش اسب نیز اطلاع بسیار داشت. در کنار تمامی این‌ها از دانش
فلسفه و
ریاضیات حظی وافر داشت. علاوه بر تمامی خصوصیات یاد شده، او از برجسته‌ترین شاعران عصر خویش بود.»
عبدالرحمن بن حکم، حاکم اندلس، او را به‌سبب هجو گزنده‌اش نسبت به «زریاب»
تبعید کرد و او ناچار روانه
عراق شد. بعدها در حالی که از می‌خواری دست کشیده و
زاهد شده بود، به اندلس بازگشت. او ارجوزه‌ای (قصیده‌ای در بحر رجز) درباره
فتح اندلس سرود. گویند: حیاتی طولانی داشت و عمرش به یک صد سال رسید.
عبدالسلام ترمانینی، رویدادهای تاریخ اسلام، ترجمه پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، ج۱، ص۵۳۷.
