• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

کنایه از موصوف

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



کنایه از موصوف به ذکر صفت و اراده موصوف اطلاق می‌شود.



در این قسم از کنایات، مکنی به صفت یا مجموعه چند صفت یا جمله و عبارتی وصفی است که باید از آن متوجه موصوفی شد. به طور خلاصه، صفتی را ذکر می‌کنیم و از آن، موصوف را اراده می‌کنیم؛ مانند: (ولولا دفع الله الناس بعضهم ببعض لفسدت الارض)؛ «و اگر خداوند بعضی از مردم را به دست بعض دیگر دفع نکند، زمین تباه می‌شود». «فساد زمین» کنایه از فساد مردم زمین و عمومیت یافتن شر در میان آن‌ها است.
[۲] خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۰۶.
[۳] حسینی، جعفر، اسالیب البیان فی القرآن، ص۷۳۲.



کنایه از صفت ؛
کنایه از نسبت .


۱. بقره/سوره۲، آیه۲۵۱.    .
۲. خرمشاهی، بهاء الدین، دانش نامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۹۰۶.
۳. حسینی، جعفر، اسالیب البیان فی القرآن، ص۷۳۲.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «کنایه از موصوف».    




جعبه ابزار