وکز (مفردات‌قرآن)

وَکْز (به فتح واو و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای زدن و‌ انداختن است.
این واژه تنها یک‌بار در قرآن به کار رفته است.

وَکْز (بر وزن فلس) به معنای زدن و‌ انداختن است.
با مشت زدن را نیز وکز گویند: «وَکَزَهُ‌: لکمه» او را با مشت زد.
راغب نیز چنین گفته است.

به موردی از وَکْز که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَوَکَزَهُ‌ مُوسی‌ فَقَضی‌ عَلَیْهِ‌)
«موسی مشتی بر او زد و کارش را تمام کرد.»

این کلمه تنها یک‌بار در قرآن عزیز به کار رفته است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۷، ص۲۳۹.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۸۲.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۴، ص۴۰.
۴.	↑ فیومی، احمد، المصباح المنیر، ج۱، ص۳۴۵.
۵.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۸۸۲.
۶.	↑ قصص/سوره۲۸، آیه۱۵.
۷.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۲.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۷.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۷۱.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۸۱.
۱۱.	↑ قصص/سوره۲۸، آیه۱۵.