وَعْی (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وَعْی (به فتح واو و سکون عین) از
واژگان نهج‌البلاغه به معنای
حفظ است.
از این مادّه موارد زیادی در
نهج‌البلاغه آمده است.
وَعْی به معنای حفظ و نگهدارى است اعمّ از آن‌که
حدیث باشد یا غیر آن.
برخی از مواردی که در
نهج‌البلاغه به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشند:
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) پيرامون تشويق به اعمال شايسته فرمود:
«رَحِمَ اللَّهُ امْرَأً سَمِعَ حُكْماً فَوَعَى وَ دُعِيَ إِلَى رَشاد فَدَنا.» «خدا
رحمت كند كسى را كه حكمى را بشنود و در گوش و
ضمیر خود نگه دارد.»
درباره
تقوی فرموده:
«وَ مَعاذٌ مُنْجِحٌ دَعا إِلَیْها أَسْمَعُ داعٍ وَ وَعاها خَیْرُ واعٍ فَأَسْمَعَ دَاعیها وَ فازَ واعیها.» «پناه‌گاهى است
نجات دهنده، به سوى آن خواند مردم را شنواترين خواننده و فهميد و نگاه داشت آن‌را بهترين
حفظ كننده، پس
دعوت كننده شنوانيد و حفظ كننده نجات يافت.»
درباره
علم خودش فرموده:
«وَ ما سِوَى ذلِكَ فَعِلْمٌ عَلَّمَهُ اللهُ نَبِيَّهُ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) فَعَلَّمَنيهِ، وَ دَعا لي بِأَنْ يَعِيَهُ صَدْري.» «جز (آيه ۳۴
سوره لقمان)، علمى است كه خدا به پيامبرش ياد داده، او هم به من تعليم كرد و
دعا كرد كه
سینه من آن‌را حفظ كند و در خود نگهدارد.»
از این مادّه مواردی متعدد در
نهج‌البلاغه آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «وعی»، ج۲، ص۱۱۴۹.
