نِقْمَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نِقْمَة (به کسر نون، میم و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای انتقام، عقوبت، عذاب و بلا است.
نِقْمَة:
به معنای انتقام، عقوبت، عذاب و بلا است.
امام علی (صلوات‌الله‌علیه) در كلام عجيبى می‌فرمايد:
«أَيُّهَا النّاسُ، لِيَرَكُمُ اللهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ، كَما يَراكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذلِكَ اسْتِدْراجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً» «مردم طورى باشيد كه
خداوند شما در وقت
نعمت از امتحان خود خائف ببيند چنان‌كه شما را در وقت نقمت و
بلا مضطرب مى‌بيند.»
(شرح‌های خطبه:
) «
وجلين» يعنى خائفان و ترس كنندگان «
فرقين» يعنى جزع و فزع كنندگان» هر دو حالند از «
الناس» و جمعند نه تثنيه. يعنى اى مردم طورى باشيد كه خدا شما را در وقت نعمت خائف و ترسناک ببيند چنان‌كه در وقت نقمت و بلا شما را جزع و خزع كننده مى‌بيند هر كس در وسعت عيش باشد و آن را لحظه لحظه اخذ شدن نداند از بلاى مخوفى خود را در امان ديده است، يعنى نعمت خدا نيز امتحان است در وقت نعمت نيز از خدا خائف باشيد كه شايد نتوانستيد از عهده امتحان بيرون آييد.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «نقمة»، ج۲، ص۱۰۶۲.
