نُذیقُهُم (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُذيقُهُم: (ثُمَّ نُذيقُهُمُ الْعَذابَ) تعبير به
«نُذيقُهُمُ» (به آنها مى‌چشانيم)، از مادّه «
ذَوْق» كه در مورد عذاب الهى به كار رفته، اشاره به اين است كه: اين مجازات چنان به آنها مى‌رسد، كه گويى با
زبان و
دهان خويش آن را مى‌چشند، اين تعبير بسيار رساتر از مشاهده، و حتى لمس كردن عذاب است.
(مَتَاعٌ فِي الدُّنْيَا ثُمَّ إِلَيْنَا مَرْجِعُهُمْ ثُمَّ نُذِيقُهُمُ الْعَذَابَ الشَّدِيدَ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ) (براى آنها بهره‌اى ناچيز از دنياست؛ سپس بازگشتشان به سوى ماست؛ و آنگاه، مجازات شديدى به سزاى كفرشان به آنها مى‌چشانيم!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: اين آيه شريفه خطابى است به
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)، كه در آن علت رستگار نشدن كفار چنين بيان شده كه اين كفار در مقابل كفر به خداى تعالى چيزى بدست نياوردند جز متاعى اندك و لذتى دنيايى و موقت كه سرانجامش بازگشت به خداى تعالى و عذاب شديدى است كه خواهند چشيد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نُذیقُهُم»، ص۵۸۳.
