• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذَوْق (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ذَوْق (به فتح ذال و سکون واو) از واژگان نهج البلاغه به معنای چشیدن است.
این واژه دارای مشتقاتی است که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، مانند:
مَذاق (به فتح میم) به معنای چشیدن، است؛
ذَواق (به فتح میم) به معنای طعم شى‌ء است؛
اَذْواق (به فتح همزه و سکون ذال) جمع ذَواق است.
از این ماده هشت مورد در نهج البلاغه آمده است.



ذَوْق به معنای چشيدن است.
مَذاق مصدر ميمى به معنی چشیدن است. «ذاقه مذاقا: اختبر طعمه.»
ذَواق به معنای طعم شى‌ء است.
اَذْواق ظاهرا جمع ذَواق است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - تُذيقَ - حکمت ۴۰۷ (استغفار واقعی)

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره استغفار واقعى فرموده:
«وَ السّادِسُ: أَنْ تُذيقَ الْجِسْمَ أَلَمَ الطّاعَةِ كَما أَذَقْتَهُ حَلاوَةَ الْمَعْصيَةِ. فَعِنْدَ ذلِکَ تَقُولُ: أَسْتَغْفِرُاللهَ.»
يعنى: «ششم آن است كه به بدن خويش درد اطاعت را بچشانى چنانكه شيرينى معصیت را چشانده‌اى، بعد بگویى استغفر اللّه.»


۲.۲ - مَذاقَة - خطبه ۱۵۶ (اهل بصره)

آن حضرت به اهل بصره فرمود:
«فَإِنْ أَطَعْتُمونی فإِنّی حامِلُكُمْ إِنْ شاءَ اللهُ عَلَى سَبيلِ الْجَنَّةِ وَ إِنْ كانَ ذا مَشَقَّة شَديدَة وَ مَذاقَة مَريرَة.»
«اگر از من اطاعت كنيد ان شاء اللّه شما را به راه بهشت مى‌برم هر چند اطاعت من داراى زحمت شديد و چشيدن تلخى است.»


۲.۳ - الاَذْواقِ - خطبه ۱(آفرینش آدم)

حضرت در جای دیگر فرمود:
«الاَذْواقِ و المشامِّ»
(ذائقه و شامّه)



از اين كلمه هشت مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۴۲۰.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۶۵.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد، ج۲، ص۳۱۴.    
۴. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۷۰، حکمت۴۰۷.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۵۳، حکمت۴۱۷.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۵۰، حکمت۴۱۷.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۴۱، حکمت۴۱۷.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۵۲.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۵۲.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۵، ص۳۶۶.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۹۶.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۵۶.    
۱۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۳۵، خطبه۱۵۶.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۲، ص۶۲، خطبه۱۵۴.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۲۱۸، خطبه۱۵۶.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۳۳، خطبه۱۵۶.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۷۰.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۴۷۱.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۶، ص۱۳۲.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۲۶۸.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۹، ص۱۸۹.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۲، خطبه۱.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۱۵، خطبه۱.    
۲۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۲، خطبه۱.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۲۹، خطبه۱.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۵۴.    
۲۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۳۸۸.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱، ص۱۷۵.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۴۹.    
۳۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۹۶.    
۳۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۷۰، حکمت۴۰۷.    
۳۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۳۵، خطبه۱۵۶.    
۳۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۳۲، خطبه۱.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ذوق»، ج۱، ص۴۲۰.    






جعبه ابزار