ناشِئَة (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ناشِئَة: (إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ) «ناشِئَة» از مادّه «
نشی‌ء» (بر وزن نثر) به معناى
«حادثه» است
و در اين كه منظور از آن در اينجا چيست؟ سه تفسير براى آن ذكر شده:
نخست اين كه منظور
ساعات شب است كه يكى بعد از ديگرى حادث مى‌گردد، يا خصوص
ساعات آخر
شب و سحرگاه.
ديگر اين كه منظور برنامه قيام براى
نماز و عبادت و تلاوت قرآن است.
سوم اين كه منظور «حالات معنوى و روحانى» و «نشاط و جذبه ملكوتى» است كه در دل و جان انسان در اين
ساعات مخصوص
شب به وجود مى‌آيد كه آثارش در روح انسان عميق‌تر و دوامش بيشتر است.
(إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْءًا وَأَقْوَمُ قِيلًا) (به يقين نماز و عبادت شبانه گامى استوارتر و گفتارى پايدارتر است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در كلمه ناشئة دو احتمال هست: يكى اينكه مانند كلمه عافيت و عاقبت مصدر، و به معناى نشئه و حدوث و تكون باشد. و دوم اينكه اسم فاعل از ماده نشئه باشد، كه به موصوف خود اضافه شده، هر كدام كه باشد مراد از آن،
شب است، و اگر حادثه را بر
شب اطلاق كرده، نظير اطلاق آن بر اجزاى خلقت است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «نَاشِئَة»، ص۵۷۴.
