• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مُحارِب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: محارب.


مُحارِب (به ضم میم و کسر راء) از واژگان قرآن کریم به معنای جنگ است.
مُحارِب کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند، (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
مشتقات مُحارِب که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
بِحَرْب (به کسر باء، فتح حاء و سکون راء) به معنای جنگ؛
یُحارِبُون (به ضم یاء و کسر راء) به معنای می‌جنگند است؛




مُحارِب به معنای جنگ است.
در مکتب اهل‌بیت (علیه‌السّلام) کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.


به مواردی از مُحارِب که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - بِحَرْبٍ‌ (آیه ۲۷۹ سوره بقره)

(فَاِنْ لَمْ تَفْعَلُوا فَاْذَنُوا بِحَرْبٍ‌ مِنَ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ...)
« یقین كنيد به جنگ با خدا و رسول
در اذن گذشت که هرگاه «اذن» با باء متعدی شود به معنی علم است.


۲.۲ - یُحارِبُونَ‌ (آیه ۳۳ سوره مائده)

(اِنَّما جَزاءُ الَّذِینَ‌ یُحارِبُونَ‌ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَسْعَوْنَ فِی الْاَرْضِ فَساداً اَنْ یُقَتَّلُوا اَوْ یُصَلَّبُوا اَوْ تُقَطَّعَ اَیْدِیهِمْ وَ اَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلافٍ اَوْ یُنْفَوْا مِنَ الْاَرْضِ...)
«کسانی که با خدا و رسول محاربه می‌کنند و در زمین به فساد می‌کوشند سزایشان فقط این است که کشته شوند و یا بر دار شوند یا یکی از دست‌ها و یکی از پاهایشان به عکس یکدیگر بریده شود یا از آن سرزمین تبعید شوند.»


محارب در مکتب اهل بیت (علیه‌السّلام) کسی است که سلاح به دست گیرد و ناامنی ایجاد کند (یاغی) خواه در شهر باشد یا در خارج آن.
امام باقر (علیه‌السّلام) و امام صادق (علیه‌السّلام) فرموده‌اند: «جزاء محارب به قدر استحقاق او است پس اگر مرتکب قتل شده باشد، کشته می‌شود و اگر قتل نفس کرده و مال هم گرفته است حدّ او کشتن و بر دار زدن است و اگر مال مردم را گرفته و قتل نفس نکرده است جزایش بریدن یک دست و یک پای است به عکس یک‌دیگر و اگر فقط راه را ناامن کرده سزایش تبعید است، از آن شهر به شهر دیگر تبعید می‌شود تا توبه کند.» بقیّه مطلب در «صلب» دیده شود.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۱۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۲۵.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۳۸.    
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۷۹.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۶۴۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۴۲۲.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۹۱.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۶۷۴.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۲۱۱.    
۱۰. مائده/سوره۵، آیه۳۳.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۵۳۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۳۲۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۷، ص۱۸.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۹۱.    
۱۵. قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۱، ص۱۶۷-۱۶۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرب»، ج۲، ص۱۱۴-۱۱۶.    






جعبه ابزار