مجاز عرفی خاص

مجاز عرفی خاص، استعمال لفظ در معنای غیر حقیقی، به علاقه معهود نزد عرف خاص می‌باشد. و در اصول فقه کاربرد دارد.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

مجاز عرفی خاص، عبارت است از استعمال لفظ در غیر معنای موضوع له، به جهت مناسبت و علاقه‌ای که تنها در نزد گروه و طایفه ای خاص (عرف خاص) شناخته شده است، مانند:لفظ «حال» که در عرف خاص نحویون ، به طور مجاز در حالات عارض بر انسان به کار می‌رود.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ زحیلی، وهبه، اصول الفقه الاسلامی، ج۱، ص۲۹۳.

۳ - منبع