فَرَح (مفرداتنهجالبلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
فَرَح (به فتح فاء و راء) از
واژگان نهج البلاغه به معنای شادی و شادى توام با تكبر است. مواردى از آن در «
نهج البلاغه» آمده است
فَرَح به معنای شادی و شادى توام با
تکبر است.
در
اقرب الموارد اینطور آمده شده است: سرور و حبور در شادى ممدوح به كار مىرود و فرح در شادى مذموم كه موجب تكبر است.
امیرالمومنین (علیهالسلام) در نامه ای به
ابن عباس مىنويسد:
«وَ مَا نِلْتَ مِنْ دُنْيَاكَ فَلاَ تُكْثِرْ بِهِ فَرَحاً، وَ مَا فَاتَكَ مِنْهَا فَلاَ تَأْسَ عَلَيْهِ جَزَعاً، وَ لْيَكُنْ هَمُّكَ فِيَما بَعْدَ الْمَوْتِ» «به آنچه از
دنیا دست يافتهاى بيشتر شاد مباش و به آنچه از دستت رفته محزون و نالان مشو، در بند آنچه بعد از
مرگ است باش».
(شرحهای نامه:
)
از این ماده چندین مورد در «نهج» آمده است.
•
بنایی، علیاکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله « فرح »، ج۲، ص۸۰۸.