• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

فَتْویٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: فَتْویٰ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
مقالات مرتبط: فَتْوَیٰ (مفردات‌قرآن)، یَسْتَفْتُونَکَ (لغات‌قرآن)، فتوا.


فَتْویٰ (به فتح فاء و سکون تاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای بيان حكم است.
مشتق آن عبارت است از:
فَتْيا (به فتح فاء و سکون تاء) که به همین معنا است.
این واژه دو بار در نهج البلاغه آمده است.


فَتْوَیٰ
[۱] قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۰۲.    
[۲] طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۶.    
[۳] ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۷۴.    
به معنای بيان حكم است.
فَتْيا
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۵.    
هم به همین معنا است.

بعضی از مواردی که در نهج‌البلاغه استفاده شده به شرح ذیل است:

۲.۱ - فأَفْتِ - نامه ۶۷ (خطاب به قثم بن عباس)

امام علی (علیه‌السلام) در نامه ای خطاب به قثم بن عباس فرمان‌دار مكّه نوشت: «وَ اجْلِسْ لَهُمُ الْعَصْرَيْنِ، فأَفْتِ الْمُسْتَفتيَ، وَ عَلِّمِ الْجاهِلَ، وَ ذاكِرِ الْعالِمَ»
[۵] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۵۳، نامه ۶۷.    
[۶] عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة، ج۳، ص۱۴۰، نامه ۶۷.    
[۷] صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۵۷، نامه ۶۷.    

«صبح و عصر براى رسيدن به كار مردم بنشين، استفتاء كننده را فتوى بده، بيان احكام كن، نادان را عالم گردان، با اهل علم مذاكره كن»
[۸] مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۱۵، نامه۶۷.    
[۹] بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۶۲.    

(شرح‌های خطبه:
[۱۰] بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۶۳.    
[۱۱] مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۱، ص۳۱۳.    
[۱۲] هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۸۶.    
[۱۳] ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۳۰.    
)


این واژه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
[۱۴] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۵۳، نامه۶۷.    
[۱۵] سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۴، خطبه۱۸.    


۱. ↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۲، ص۸۰۲.    
۲. ↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۳۲۶.    
۳. ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۷۴.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۶۲۵.    
۵. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۵۳، نامه ۶۷.    
۶. ↑ عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة، ج۳، ص۱۴۰، نامه ۶۷.    
۷. ↑ صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۵۷، نامه ۶۷.    
۸. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۱۵، نامه۶۷.    
۹. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۶۲.    
۱۰. ↑ بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۳۶۳.    
۱۱. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۱، ص۳۱۳.    
۱۲. ↑ هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۳۸۶.    
۱۳. ↑ ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۳۰.    
۱۴. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۵۳، نامه۶۷.    
۱۵. ↑ سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۴، خطبه۱۸.    


• قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «فتوی»، ج۲،ص۸۰۲.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نامه 67 نهج البلاغه
جعبه ابزار