غِطاء (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
غِطاء (به کسر غین) از
واژگان قرآن کریم به معنای
پرده است.
اين لفظ فقط دو بار در
قرآن مجید آمده است.
غِطاء به معنای پرده است.
در
مفردات گويد:
غطاء مثل طبق و نحو آن است، كه روى چيزى گذاشته شود، چنان‌كه
غشاء مثل لباس و نحو آنست، كه روى چيزى بگذارند و آن
کنایه از جهالت است.
به مواردی از
غِطاء که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(الَّذِينَ كانَتْ أَعْيُنُهُمْ فِي غِطاءٍ عَنْ ذِكْرِي وَ كانُوا لا يَسْتَطِيعُونَ سَمْعاً) يعنى: «كسانی كه از ديدن
آیات و شواهد
ربوبیّت من چشمشان در پرده‌اى بود و قدرت شنيدن نداشتند و «عمى و صمّ» بودند نه با ديدن خداشناس شدند و نه با شنيدن.»
ظاهرا مراد از «
ذکر» پى‌بردن به نظم موجودات است كه سبب يادآورى
خدا هستند. يعنى: «كسانی كه از ديدن آيات و شواهد ربوبيّت من چشمشان در پرده‌اى بود و قدرت شنيدن نداشتند و «عمى و صمّ» بودند نه با ديدن خداشناس شدند و نه با شنيدن.» آن نظير:
(وَ جَعَلَ عَلى بَصَرِهِ غِشاوَةً) (بر چشمش پرده‌اى قرار داده است)
است.
غشاوه و
غطاء از آثار
کفر و
عصیان است، كه شخص را نسبت به ديدن و شنيدن شواهد خالق بى‌اعتنا می‌كند.
يعنى: «تو از قيامت و احوال آن در
غفلت بودى پرده را از چشمت گرفتيم چشمت امروز تيز است.»
ملاحظه آيات ما قبل روشن می‌كند كه مراد از «هذا»
قیامت و احوال آن است و خطاب «كُنْتَ» متوجّه به منكر
معاد است. يعنى اگر در دنيا غفلت نمی‌كردى پرده از چشمت برداشته می‌شد و قيامت را در
دنیا می‌ديدى.
اين لفظ فقط دو بار در
قرآن کریم آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «غطاء»، ج۵، ص۱۰۶-۱۰۷.
