• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

عَشيرَه (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: عَشیرَه (قاموس قرآن (جلد ۵))
مقالات مرتبط: عشیره (لغات‌قرآن)، أُسْرَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)، عشیره.


عَشیرَه (به فتح عین و کسر شین) از واژگان قرآن کریم به معنای خانواده است.


عَشیرَه
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۵.    
به معنای خانواده است.
راغب گويد: عشيره اهل رجل و خانواده اوست كه به وسيله آن‌ها زياد می‌شود و براى او به منزله عدد كامل می‌شوند كه عشره عدد كامل است.
[۴] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    

ديگران آن‌را اقوام نزديک پدرى يا قبیله گفته‌اند، «عَشِيرَةُ الرَّجُلِ‌ بَنُو أَبِيهِ الْأَدْنَوْنَ أَوْ قَبِيلَتُهُ».
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۵۵۵.    


به مواردی از عَشِيرَه که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - عَشِيرَتَكَ‌ (آیه ۲۱۴ سوره شعراء)

(وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ‌ الْأَقْرَبِينَ‌.)
[۶] شعراء/سوره۲۶، آیه۲۱۴.    

(و نخست خويشاوندان نزديكت را انذار كن.)
[۷] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۷۶.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۶۶.    
[۹] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،، ج۱۵، ص۳۲۸.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۶۶.    
[۱۱] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۲.    


۲.۲ - عَشِيرَتُكُمْ‌ (آیه ۲۴ سوره توبه)

(قُلْ إِنْ كانَ آباؤُكُمْ وَ أَبْناؤُكُمْ وَ إِخْوانُكُمْ وَ أَزْواجُكُمْ وَ عَشِيرَتُكُمْ‌.)
[۱۲] توبه/سوره۹، آیه۲۴.    

(بگو: «اگر پدران و فرزندان و برادران و همسران و طايفه شما.)
[۱۳] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۹۰.    
[۱۴] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۷۵.    
[۱۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۰۷.    
[۱۶] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۱۱، ص۴۹.    
[۱۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۶.    

بايد دانست كه پدران، فرزندان و برادران داخل در عشيره نيستند به قرينه‌ این آیه، مگر آن‌كه گفته شود عَشِيرَتُكُمْ‌ ذكر عامّ بعد از خاص است.
۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۳، ص۱۸۵.    
۴. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۶۷.    
۵. ↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۵۵۵.    
۶. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۲۱۴.    
۷. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۷۶.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۴۶۶.    
۹. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،، ج۱۵، ص۳۲۸.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۶۶.    
۱۱. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۲۲.    
۱۲. ↑ توبه/سوره۹، آیه۲۴.    
۱۳. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۹۰.    
۱۴. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۲۷۵.    
۱۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۰۷.    
۱۶. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی،ج۱۱، ص۴۹.    
۱۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۶.    


قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «عشیره»، ج۵، ص۱.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره توبه | واژه شناسی واژگان سوره شعراء
جعبه ابزار