ضِعْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ضِعْف (به کسر ضاد) از
واژگان نهج البلاغه در اصل به معنای زیادت نامعین است یک برابر دو برابر و بیشتر.
این واژه دارای مشتقاتی است که در
نهج البلاغه به‌کار رفته است، مانند:
مُضَاعَف (به ضم میم و فتح ضاد) به معنای بیشتر.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره
پاداش بندگان مطیع و... از این واژه استفاده نموده است.
ضِعْف در اصل به معنای زیادت نامعین آمده است یک برابر دو برابر و بیشتر.
مُضَاعَف به معنای بیشتر آمده است. جمع
ضعف اضعاف است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) دریاره پاداش بندگان مطیع فرموده است:
«وَ جَعَلَ جَزاءَهُمْ عَلَيْهِ مُضاعَفَةَ الثَّوابِ تَفَضُّلاً مِنْهُ.» «در برابر، پاداش آنان را حقّى بر خود به طور تفضل چندين برابر قرار داده.»
«وَ لَعَمْري لَيُضَعَّفَنَّ لَكُمُ التّيهُ مِنْ بَعْدي أَضْعافاً.» «به جانم سوگند كه سرگردانی‌تان پس از من چند برابر خواهد شد.»
این ماده چندین بار در «نهج‌البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «ضعف»، ج۲، ص۶۶۲.
