الف) سوره‌های دارای آیه سجده دار؛ ب) هر سوره‌ای که در آن لفظ «کلا» به کار رفته باشد؛ ج) سوره‌هایی که در آن خطاب «یا ایهاالناس» آمده و «یا ایها الذین آمنوا» نیامده است؛ جز سوره حج که دارای خطاب «یا ایها الذین آمنوا» است و در عین حال مکی است؛ د) سوره‌هایی (جز سوره بقره ) که در آن داستان زندگی انبیاو امت‌های پیشین بیان شده است؛ هـ) هر سوره‌ای (جز سوره بقره) که در آن داستان آدموابلیس آمده باشد؛ و) هر سوره‌ای (جز دو سوره بقره وآل عمران) که با حروف مقطعه آغاز می‌شود. این شش ویژگی - جز موارد استثنا - نشانه‌های قطعیو کلی سوره‌های مکی است و قابل تخلف نیست.
