صَوْت (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
صَوْت (به فتح صاد و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای صدا است.
جمع آن
اصوات است.
این واژه در چند آیه
قرآن ذکر شده و در آیه‌ای به
وسوسه شیطان صوت شیطان اطلاق شده است.
صَوْت به معنای صدا بوده و جمع آن
اصوات است.
به مواردی از
صَوْت که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(اِنَّ اَنْکَرَ الْاَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ) «راستی ناپسندترین صداها صدای خران است.»
(وَ اسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِکَ) (هر كدام از آن‌ها را مى‌توانى با صدايت تحريک كن.)
در آیه فوق به وسوسه شیطان صوت شیطان اطلاق شده است.
(لا تَرْفَعُوا اَصْواتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ) (صداى خود را از صداى پيامبر بالاتر نبريد.)
از این آیه روشن می‌شود که در پیش
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) باید به آرامی صحبت کرد و صدا حتما باید بلندتر از صدای آن حضرت نباشد، چنان‌که بعد از علم به حکم، نمی‌شود آن حضرت را از پشت دیوار و غیره صدا کرد، باید صبر نمود تا خود تشریف بیاورد.
(اِنَّ الَّذِینَ یُنادُونَکَ مِنْ وَراءِ الْحُجُراتِ اَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ) (ولى كسانى كه تو را از پشت حجره‌ها بلند صدا مى‌زنند، بيشترشان نمى‌فهمند.)
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «صوت»، ج۴، ص۱۶۱.
