شَنَأ (مفردا‌ت‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَنَأ و
شَنأن (به فتح شین و نون) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دشمن داشتن و عداوت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در توصیف
مؤمن و
جهاد از این واژه استفاده نموده است.
این واژه هشت بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
شَنأ و
شَنأن به معنای دشمن داشتن و
عداوت آمده است.
برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص جهاد فرموده است:
«وَالْجِهادُ مِنْها عَلَى أَرْبَعِ شُعَب: عَلَى الاَْمْرِ بالْمَعْرُوفِ، وَالنَّهْي عَنِ الْمُنكَرِ، وَالصِّدْقِ في الْمَواطِن، وَ شَنآنِ الْفاسِقينَ» «جهاد از ستون‌های
ایمان دارای چهار شاخه است
امر به معروف،
نهی از منکر، پایداری در مواقع
جنگ و دشمن داشتن
فاسقان.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در وصف مؤمن فرموده است:
«المؤمن: الْمُؤْمِنُ بِشْرُهُ في وَجْهِهِ، وَ حُزْنُهُ في قَلْبِهِ... يَكْرَهُ الرِّفْعَةَ، وَ يَشْنَأُ السُّمْعَةَ» «مؤمن شادیش در چهره و غمش در درون باشد، برتری بر دیگران را مکروه دارد،
سمعه و عمل برای شنیدن دیگران را دشمن دارد.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص
رشوه اشعث بن قیس فرمود:
«وَ أَعْجَبُ مِنْ ذلِكَ طارِقٌ طَرَقَنا بِمَلْفَوفَة في وِعائِها، وَ مَعْجُونَة شَنِئْتُها، كَأَنَّما عُجِنَتْ بِريقِ حَيَّة أَوْ قَيْئِها» «از اين شگفت‌انگيزتر داستان كسى است (اشعث بن قيس
منافق) كه نيمه شب در خانه را زد و ظرف سرپوشيده‌اى (پر از حلواى خوش طعم و شيرين) براى من
هدیه آورد. معجونى بود كه من از آن متنفر شدم گويى با آب دهان
مار يا
استفراغ او
خمیر شده بود.»
این واژه هشت بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شنا»، ج۲، ص۶۱۶.
