شَنَأ (مفردات‌قرآن)

شَنَأ (به فتح شین و نون) از واژگان قرآن کریم به معنای بغض و کینه است.

شَنَأ به معنای بغض و کینه است.

به موردی از شَنَأ که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(وَ لا یَجْرِمَنَّکُمْ‌ شَنَآنُ‌ قَوْمٍ عَلی‌ اَلَّا تَعْدِلُوا اعْدِلُوا)
«بغض و عداوت هیچ قومی شما را به بی‌عدالتی وادار نکند عدالت کنید.»

شنئان به فتح نون و سکون آن خوانده شده و آن بر هر دو قرائت مصدر است. و به سکون نون به معنی وصف نیز آمده است. و معنی آن علی ایّ حال بغض و کینه است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۷۲.
۲.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۹.
۳.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۵۲.
۴.	↑ مائده/سوره۵، آیه۸.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۲۶۵.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان،ج۵، ص۱۶۲.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۱۹۴.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۶۷.
۹.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۳۵۵.
۱۰.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۶۵.
۱۱.	↑ شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۳، ص۱۰۸.