• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شَعْر (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شَعْر (قاموس قرآن (جلد ۴))
مقالات مرتبط: شَعْر (لغات‌قرآن)، شَعْر (مفردات‌نهج‌البلاغه)، مو (مقالات مرتبط).
دیگر کاربردها: شعر (ابهام‌زدایی).


شَعْر (به فتح شین و سکون عین) از واژگان قرآن کریم به معنای مو است.


شَعْر
[۱] قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۴۲.    
[۲] راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۵.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۴۶.    
به معنای موی است.

به موردی از شَعْر که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - أَشْعَارِهَا ( آیه ۸۰ سوره نحل)

(وَ مِنْ أَصْوَافِهَا وَ أَوْبَارِهَا وَ أَشْعَارِهَا أَثَاثًا وَ مَتَاعًا إِلَى حِينٍ )
[۴] نحل/سوره۱۶، آیه۸۰.    

«از پشم‌ها و کرک‌ها و موهای چهارپایان اثاث خانه و متاع تهیه می‌کنید تا وقتی که در دنیا هستید.»
[۵] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۵۵.    
[۶] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۱۴.    
[۷] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۴.    
[۸] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۸۵.    

صوف در گوسفند، وبر در شتر و شعر در بز است.


۱. ↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۴، ص۴۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۴۵۵.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۴۶.    
۴. ↑ نحل/سوره۱۶، آیه۸۰.    
۵. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۵۵.    
۶. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۱۴.    
۷. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۴.    
۸. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۸۵.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «شعر»، ج۴، ص۴۲-۴۳.    


رده‌های این صفحه : مفردات قرآن | واژه شناسی واژگان سوره نحل
جعبه ابزار