شَراب (لغاتقرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَراب: (بِفاکِهَةٍ کَثِیْرَةٍ وَ شَرابٍ) «شَراب» از مادّه «
شُرْب»
به معنای نوشیدنی است.
(مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَشَرَابٍ) (در حالی که در آن بر تختها تکیه کردهاند و میوههای بسیار و نوشیدنیهای فراوان در اختیار آنان است)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان میفرماید: و منظور از جمله
(یَدْعُونَ فِیها بِفاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَ شَرابٍ) این است که بفهماند اهل تقوی در
بهشت حکمشان روا است، به نحوی که بین آنان و خواستههایشان واسطهای نیست، مثلاً از میوههای بهشتی که انواعی بسیار است، هر یک را صدا بزنند خود آن میوه و یا شراب نزدشان حاضر میشود، بدون این که احتیاج باشد که کسی آن میوه را برایشان بیاورد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «شَراب»، ص۳۱۱.