• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

شرب (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


منبع: شرب (مفردات نهج البلاغه (جلد ۲))
مقالات مرتبط: شرب (مفردات‌قرآن)، شراب.

شُرْب (به ضم شین و سکون راء) یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای نوشیدن که حضرت علی (علیه‌السلام) درباره مردگان از این واژه استفاده نموده است.


شُرْب (مثل قفل) به معنای نوشیدن آمده است. راغب گوید آن نوشیدن هر مایع است. آب باشد یا غیر آن.
[۱] راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۴۸.    

واژه «شِرْب» مثل علم به معنی حصّه آب است.
واژه «شراب» نوشیدنی.
واژه «مشرب» مصدر میمی و اسم مکان هر دو آید.

امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره مردگان فرموده: ««سُلِّطَتِ الْأَرْضُ عَلَیْهِمْ فِیهِ فَأَکَلَتْ مِنْ لُحُومِهِمْ وَ شَرِبَتْ مِنْ دِمَائِهِمْ»؛
[۲] صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۹، خطبه۲۲۱.    
زمین در برزخ بر آنها مسلّط شده، گوشتشان را خورده و خون‌شان را نوشیده است.»

این ماده موارد زیادی در «نهج البلاغه» آمده است.

۱. ↑ راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۴۴۸.    
۲. ↑ صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۳۳۹، خطبه۲۲۱.    


• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شرب»، ج۲، ص۵۸۸.    


رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
جعبه ابزار