شَحَن (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شَحَن (به فتح شین و حاء) یکی از
مفردات نهج‌البلاغه به معنای پر کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) درباره شهادت
حسّان بن حسان بکری از این واژه استفاده نموده است.
شَحَن به معنای پر کردن آمده است. «
شحن السفینة شحنا: ملاها».
برخی از مواردی که در «
نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در خصوص شهادت حسّان بن حسان بکری فرماندار شهر
انبار به دست نیروی‌های
معاویه به یارانش فرمود:
«قَاتَلَکُمُ اللَّهُ لَقَدْ مَلَأْتُمْ قَلْبِی قَیْحاً وَ شَحَنْتُمْ صَدریِ غَیظاً»؛
«
خدا شما را بکشد که قلبم را با چرک و سینه‌ام را با غیظ پرکردید».
همچنین واژه تَشاحن «تشاحن القوم: تباغضوا» به معنای دشمن داشتن یکدیگر نیز در کلام امام (صلوات‌الله‌علیه) آمده است آنجا که در مقام
موعظه مردم فرمودند:
«
«اجْتَنِبُوا کُلَّ أَمْرٍ کَسَرَ فِقْرَتَهُمْ وَ أَوْهَنَ مُنَّتَهُمْ مِنْ تَضَاغُنِ الْقُلُوبِ وَ تَشَاحُنِ الصُّدُورِ وَ تَدَابُرِ النُّفُوسِ»؛
«بپرهیزید از هر آنچه پشت آنها (گذشتگان) را شکست، و قوت آنها را سست کرد از کینه‌های قلوب و از عداوت‌های سینه‌ها و کنار شدن از همدیگر».
این واژه دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «شحن»، ج۲، ص۵۸۴.
