شرایط سنت تقریری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
شرایط سنت تقریری، امور دخیل در
حجّیت تقریر معصوم علیه‌السّلام است.
شرایط
سنت تقریری، عبارت است از امور و زمینه‌هایی که در شکل گیری و حجیت تقریر معصوم علیه‌السّلام مؤثر می‌باشد.
این امور عبارت است از:
۱.
عمل یا اظهار
عقیده، در مرئی و منظر معصوم علیه‌السّلام انجام بگیرد و سکوت
امام با
علم و التفات باشد؛ یعنی امام نسبت به گفتار یا
کردار یا
عقیده شخص علم و توجه داشته باشد و با این حال سکوت کند؛
۲.
سکوت معصوم علیه‌السّلام به دلیل وجود مانعی از بیان
حکم واقعی، هم چون
اضطرار و
تقیه، نباشد؛ یعنی امام در شرایطی باشد که اعلام خطای فاعل یا گوینده برای او
ممکن باشد و از این نظر در
مضیقه نباشد.
در
مضیقه نبودن امام به دو صورت است:
ا) وقت بیان
ضیق نبوده و امام فرصت اعلام و
تنبیه داشته باشد، وگرنه سکوت معصوم علیه‌السّلام علامت رضایت نیست؛
ب) موانعی همچون خوف
امام علیه‌السّلام بر جان خود یا
شیعیان (
تقیه)، مایوس بودن امام از تاثیر
تذکر و
تنبیه و... فرا روی امام علیه‌السّلام نباشد، زیرا سکوت با وجود این موانع، علامت رضایت نیست.
برخی از این شرایط، مثل
تقیه، درباره
ائمه علیهم‌السّلام جاری است، زیرا در زمان حاکمان
ستمگر زندگی می‌کردند، ولی درباره شخص
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم جاری نیست.
فرهنگ‌نامه اصول فقه، تدوين توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامي، برگرفته از مقاله «شرایط سنت تقریری».
