• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سُوء (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سُوء (به ضم سین ) از واژگان نهج‌البلاغه، به معنای بد و سَوء (به فتح سین) به معنای بدی است. موارد زیادی از این مادّه در نهج‌البلاغه آمده است.



سُوء (به ضم اول) اسم است به معنای بد و به فتح آن به معنای بدى است. به عبارت ديگر، به ضمّ سين اسم و به فتح آن مصدر است چنانكه در صحاح و قاموس و اقرب و المنجد گفته است.
«اسائة» بد كردن.
«سيّئة» بد و قبيح، مذكر آن «سىّ‌ء» است.
«مسى‌ء» بد كننده، بد كار، گناهكار.
گناه را از آن «سيّئة» گويند كه كار بدى است و يا نتيجه بد دارد.
«مساوى» جمع سوء است «مساوى الدنيا» يعنى بديهاى دنيا.


یکی از مورد که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - حکمت ۲۷

حضرت در بیان پایه‌های کفر فرمود: «وَمَنْ زَاغَ سَاءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَحَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ.»«هر كه منحرف شود، خوب در نزد او بد و بد در نزد او خوب مى‌شود. » (شرح های حکمت:)


موارد زیادی از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۶۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۴۱.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۳۲.    
۴. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۱، ص۵۵.    
۵. فیروزآبادی، محمد بن یعقوب، القاموس المحیط، ص۴۳.    
۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۷۴۰.    
۷. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۷۷۶، حکمت۲۷.    
۸. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۸.    
۹. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۷۴، حکمت ۳۱.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۹.    
۱۱. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۱.    
۱۲. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۳۷.    
۱۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۲، ص۲۰۹.    
۱۴. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۶۳.    
۱۵. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۴۳.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سوء»، ج۱، ص۵۶۰.    






جعبه ابزار