• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَوال (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زَوال ( به فتح زاء) از واژگان نهج البلاغه به معنای از بين رفتن و انتقال از محلّ است.
از مشتقات آن مازال (به فتح میم) به معنى دوام و پيوسته است.
از اين ماده موارد زيادى در نهج البلاغه آمده است.



زَوال به معنای از بين رفتن و انتقال از محلّ است.


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - بِزَوالِ - حکمت ۲۳۵ (درباره نعمات الهی)

امام (صلوات‌الله‌علیه) می‌فرمايد:
«إِنَّ لله في كُلِّ نِعْمَة حَقّاً، فَمَنْ أَدّاهُ زَادهُ مِنْها، وَ مَنْ قَصَّرَ مِنْهُ خاطَرَ بِزَوالِ نِعْمَتِهِ
یعنی: «براى خداوند در هر نعمت حقّى هست هر كه آن‌را ادا كند، خداوند بر نعمت مى‌افزايد و هر كه كوتاهى كند با زوال نعمتش به خطر مى‌افتد.»

۲.۲ - لِلزَّوالِ - حکمت ۳۶۲ (موعظه)

همچنین می‌فرمايد:
«يا جابِرُ، مَنْ كَثُرَتْ نِعَمُ اللهِ عَلَيْهِ كَثُرَتْ حَوائِجُ النّاسِ إِلَيْهِ، فَمَنْ قامَ لِلَّهِ فيها بِما يَجِبُ فيها عَرَّضَها عَرَّضَها لِلدَّوامِ وَ الْبَقاءِ، وَ مَنْ لَمْ يَقُمْ لله فيها بما يَجِبُ عَرَّضَها لِلزَّوالِ وَ الْفَناءِ.»
«اى جابر! كسى كه نعمت فراوان خداوند به او روى آورد نياز مردم به او بسيار خواهد بود، در اين حال آن كس كه وظيفه خود را در برابر اين نعمت‌هاى خداداد انجام دهد، به دوام و بقاى نعمت خويش كمک كرده است و آن كس كه چنين نكند آن‌ها را در معرض زوال و نابودى قرا داده.»

۲.۳ - ما زالَ - نامه ۴۷ (درباره همسایگان)

«مازال» به معنى دوام و پيوسته است نفى در نفى افاده اثبات مى‌كند:
«و اللهَ اللهَ في جيرانِكُمْ، فَإِنَّهُمْ وَصيَّةُ نَبيِّكُمْ، ما زالَ يوصي بِهِمْ حَتَّى ظَنَنّا أَنَّهُ سَيوَرِّثُهُمْ.»
«خدا را! خدا را! كه در مورد همسايگان خود خوش‌رفتارى كنيد، چرا‌كه آنان مورد توصيه و سفارش پیامبر شما هستند. وى همواره نسبت به همسايگان سفارش مى‌فرمود تا آن‌جا كه ما گمان برديم به زودى سهميّه‌اى از ارث برايشان قرار خواهد داد!»
موارد زیادی از این مادّه در نهج البلاغه استفاده شده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۶.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۵، ص۳۸۹.    
۳. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۲۹، حکمت ۲۳۵.    
۴. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۰۷، حکمت ۲۴۴.    
۵. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۱۱، حکمت ۲۴۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۹۱، حکمت ۲۴۴.    
۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۱۶.    
۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۱۶-۶۱۷.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۴، ص۳۹.    
۱۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۷، ص۱۵۵.    
۱۱. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۷۷.    
۱۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۷۰، حکمت ۳۶۲.    
۱۳. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۲۴۳، حکمت ۲۷۲.    
۱۴. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۵۴۱، حکمت ۳۷۲.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۹، حکمت ۳۷۲.    
۱۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۲۱.    
۱۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۷۲۳.    
۱۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۵، ص۹۷.    
۱۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۶۰.    
۲۰. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۳۰۳.    
۲۱. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۶۸۸، نامه ۴۷.    
۲۲. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۸۶، نامه ۴۷.    
۲۳. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۴۲۲، نامه ۴۷.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۵۹، نامه ۴۷.    
۲۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۰.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۲۰۴.    
۲۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۰، ص۲۷۲.    
۲۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعه فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۱۳۳.    
۲۹. ابن ابی‌الحدید، شرح نهج البلاغه، ج۱۷، ص۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «زوال»، ج۱، ص۵۰۶.    






جعبه ابزار