است.
است.
در يك روز طوفانى؛ آن‌ها توانايى ندارند كمترين چيزى از آن‌چه را انجام داده‌اند، به دست آورند؛ و اين همان گمراهى دور و دراز است.)
در اين آيه اعمال
کفّار به
خاكستری كه در مقابل
طوفان شديد قرار گرفته تشبيه شده است. پيداست كه
خاكستر به طورى پراكنده می‌شود كه امكان جمع در آن نيست. ظاهرا مراد اعمال نيک و مفيد كفّار است كه براى اغراض دنيوى انجام داده‌اند در
روز قیامت چيزى از آن به دستشان نمی‌آيد بر خلاف
اعمال نيک از
مؤمنان كه بدون كم و كاست به خودشان رد خواهد شد.
اگر گویی خدا فرموده
(يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَ ما عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ ...) اين آيه با آيه فوق چگونه می‌سازد؟ گویيم: تشبيه فقط در عدم استفاده از عمل است چنان‌كه ذيل آيه گويد «
لا يَقْدِرُونَ مِمَّا كَسَبُوا عَلى شَيْ‌ءٍ» و در آيه
(وَ قَدِمْنا إِلى ما عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْناهُ هَباءً مَنْثُوراً) نيز ظاهرا عدم
فایده بردن از
عمل است.
فقط يک‌بار در قرآن به كار رفته است.
