• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَفْع (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَفْع (فتح راء و سکون فاء) از واژگان قرآن کریم به معنای بالا بردن است.
مشتقات رَفْع که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
مَرْفُوعَةٍ (به فتح میم و سکون راء) به معنای با فضيلت،
رَفَعْ (به فتح راء و فاء) به معنای بلند آوازه،
تُرْفَعَ‌ (به ضمه تاء، سکون راء و فتح فاء) به معنای با فضلیت و بلند آوازه شوند،
رَفَعْنا (به فتح راء و فاء و سکون عین) به معنای بلند آوازی ساختیم،
رفيع: ( به فتح راء) به معنای بالابرنده است.


رَفْع به معنای بالا بردن است.


به مواردی از رَفْع که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - رَفَعَ‌ (آیه ۱۰۰ سوره یوسف)

(وَ رَفَعَ‌ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ)
«پدر و مادرش را به تخت بالا برد.»

۲.۲ - رَفَعَ‌ (آیه ۲۵۳ سوره بقره)

(مِنْهُمْ مَنْ كَلَّمَ اللَّهُ وَ رَفَعَ‌ بَعْضَهُمْ دَرَجاتٍ)
(برخى از آن‌ها، خدا با او سخن مى‌گفت؛ و بعضى را درجاتى برتر داد.)
آيه اول درباره بالا بردن ظاهرى و دوم در بالا بردن معنوى است كه فضیلت، شرافت و عظمت باشد.

۲.۳ - مَرْفُوعَةٍ (آیه ۱۴ سوره عبس)

(فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ)
«در صحيفه‌هاى محترم و با فضيلت و پاكيزه‌.»

۲.۴ - تُرْفَعَ‌ (آیه ۳۶ سوره نور)

(فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ‌ تُرْفَعَ‌)
«در خانه‌هایی كه خدا اذن داده با فضيلت و بلند آوازه شوند.»

۲.۵ - رَفَعْنا (آیه ۴ سوره شرح)

(وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَكَ)
(و آوازه تو را بلند ساختيم.)
رفع در آيه معنى بلند آوازى می‌دهد.

۲.۶ - رَفِيعُ‌ (آیه ۱۵ سوره غافر)

(رَفِيعُ‌ الدَّرَجاتِ ذُو الْعَرْشِ)
«بالا برنده درجه‌ها و صاحب عرش است.»
رفيع: به معنای بالابرنده مثل رافع‌ است.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۱۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارلقلم، ص۳۶۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۴، ص۳۳۷.    
۴. یوسف/سوره۱۲، آیه۱۰۰.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۱، ص۳۳۷.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۱، ص۲۴۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۲۹۹.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۴۵۷.    
۹. بقره/سوره۲، آیه۲۵۳.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۲.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۴۷۲.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۳۱۱.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۳، ص۱۰۲.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۱۵۴.    
۱۵. عبس/سوره۸۰، آیات ۱۴- ۱۳.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۳۲۸.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۲۰۲.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۶، ص۳۰۴.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۲۶۷.    
۲۰. نور/سوره۲۴، آیه۳۶.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۷۵.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۲۶.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۴۳.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۵۳.    
۲۵. شرح/سوره۹۴، آیه۴.    
۲۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۹۶.    
۲۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲۰، ص۵۳۲.    
۲۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۳۱۵.    
۲۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۷، ص۱۵۶.    
۳۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۳۸۹.    
۳۱. غافر/سوره۴۰، آیه۱۵.    
۳۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۴۸۲.    
۳۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۱۷.    
۳۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۴۲.    
۳۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۳۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رفع»، ج۳، ص۱۱۰.    






جعبه ابزار