رصّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
رَصّ (به فتح راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای الصاق و ضمّ اجزاء چيزى در يكديگر است.
رَصّ به معنى الصاق و ضمّ اجزاء چيزى در يكديگر است.
قلع و سرب را رصاص گفته‌اند كه اجزائش بهم فشرده‌اند.
به موردی از
رَصّ که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الَّذِينَ يُقاتِلُون فِي سَبِيلِهِ صَفًّا كَأَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ) (
خداوند كسانى را دوست مى‌دارد كه در يک صف در راه او پيكار مى‌كنند گويى بنايى آهنين‌اند.)
مراد از مَرصوص در آيه محكم است چنان‌كه
راغب گفته است.
مجمع گويد: رصّ محكم كردن بناست و اصل آن از رصاص است گویى كه با رصاص بنا شده است.
قرآن
مؤمنان را كه در جنگ
استقامت دارند و از هم جدا نمی‌شوند و در راه خدا يک‌دل و يک جهت می‌جنگند به بناى محكمى ريخته از
سرب تشبيه كرده است.
اين كلمه فقط يک‌بار در قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رصص»، ج۳، ص۱۰۱.
