رخدادهای آخرالزمان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

در زمان ظهور حضرت مهدی -عجل الله- به خواست خداوند اتفاقات خاصی رخ می‌دهد .

---

خداوند اصحاب مهدی موعود- علیه السلام- و شیعیانش را در هنگام ظهور او گرد هم می آورد.
... این ما تکونوا یات بکم الله جمیعا....
هر کسی را جانبی است که بدان روی می‌آورد. پس در نیکی کردن بر یکدیگر سبقت گیرید. هر جا که باشید خدا شما را حاضر می‌آورد، که او بر هر کاری تواناست. (در اخبار اهل بیت - علیهم السلام- روایت شده که مقصود از «یات بکم الله...» اصحاب مهدی -علیه السلام- در آخرالزمان است و در روایتی دیگر آمده که آنان همه شیعیان ما هستند که خداوند آنان را از تمام شهرها به سوی امام مهدی -علیه السلام- گسیل می‌دارد.)

---

یکی از رخدادهای آخر الزمان رها شدن مردم به حال خود و ابتلای آن‌ها به جنگ جهانی است.
قال هـذا رحمة من ربی فاذا جآء وعد ربی جعله دکآء وکان وعد ربی حقا • وترکنا بعضهم یومـئذ یموج فی بعض....
گفت: این رحمتی بود از جانب پروردگار من و چون وعده پروردگار من در رسد، آن را زیر و زبر کند و وعده پروردگار من راست است.
و در آن روز واگذاریم تا چون موج روان گردند، و چون در صور دمیده شود همه را یک جا گرد آوریم. ( «ترکنا» عطف بر «جعله دکاء» است؛ بنابراین، مضمون «و ترکنا» نیز به حوادث پیش از قیامت مربوط می‌شود و «یومئذ» نیز بر این مبنا، روزهای نزدیک به قیامت خواهد بود. ضمیر «بعضهم» به مرجعی معنوی، مانند «الناس» باز می‌گردد و مقصود از «یموج فی بعض»، داخل شدن برخی بر برخی دیگر است که شاید به هجوم و تجاوزگری گروهی از انسان‌ها به گروهی دیگر اشاره باشد.)

---

خداوند، خارج کننده جنبنده‌ای سخنگو از زمین در آخرالزمان است:
واذا وقع القول علیهم اخرجنا لهم دابة من الارض تکلمهم ان الناس کانوا بـایـتنا لایوقنون.
چون فرمان قیامت مقرر گردد، بر ایشان جنبنده‌ای از زمین بیرون می‌آوریم که با آنان سخن بگوید که این مردم به آیات ما یقین نمی‌آوردند.

---

خروج سفیانی و گرفتاری او و لشکریانش به عذاب الهی در آخرالزمان از وقایع آخر الزمان است.
ولو تری اذ فزعوا فلا فوت واخذوا من مکان قریب.
(احتمالات گوناگونی در آیه داده شده است: یکی این که مربوط به قیامت باشد. دیگری درباره دنیا هنگام قبض روح یا عذاب الهی باشد؛ ولی می‌توان گفت: به قرینه «وحیل بینهم و بین ما یشتهون کما فعل باشیاعهم»، آیه فوق بیانگر حالت دنیای آنان است؛ زیرا در قیامت همه یک جا برای حساب رسی جمع می‌شوند؛ چنان که آیه ۱۰۲ هود و ۵۰ واقعه روشنگر آن است. در روایات بسیاری از شیعه و اهل سنت این افراد با عنوان سفیانی و پیروان او یاد می‌شوند.)

---

وعده خداوند به جانشینی شیعیان از دیگر وقایع آخر الزمان است.
وعد الله الذین ءامنوا منکم وعملوا الصـلحـت لیستخلفنهم فی الارض کما استخلف الذین من قبلهم ولیمکنن لهم دینهم الذی ارتضی لهم ولیبدلنهم من بعد خوفهم امنا یعبدوننی لایشرکون بی شیـا ومن کفر بعد ذلک فاولـئک هم الفـسقون.
خدا به کسانی از شما که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته کرده‌اند وعده داد که در روی زمین جانشین دیگرانشان کند، هم چنان که مردمی را که پیش از آنها بودند جانشین دیگران کرد. و دینشان را- که خود برایشان پسندیده است- استوار سازد. و وحشتشان را به ایمنی بدل کند. مرا می‌پرستند و هیچ چیزی را با من شریک نمی‌کنند. و آنها که از این پس ناسپاسی کنند، نافرمانند
(از امام سجاد - علیه السلام- روایت شده که در پی تلاوت آیه «وعدالله الذین آمنوا...» فرمود: سوگند به خدا! آنان شیعیان ما اهل بیت هستند که خداوند به سبب مردی از خاندان ما ـ که مهدی این امت باشد - آنان را خلیفه روی زمین قرار خواهد داد...». )

---

اراده الهی بر بازگرداندن دسته‌ای از کافران هر امت به دنیا ، در آخرالزمان تعلق خواهد گرفت.
ویوم نحشر من کل امة فوجا ممن یکذب بـایـتنا....
روزی که از هر ملتی فوجی- از آنان که آیات ما را تکذیب می‌کردند- گرد می‌آوریم و آنان را به صف برانند. (دلالت آیه یاد شده بر رجعت از آن جهت است که مساله نفخ صور در آیات بعدی مطرح شده و این قرینه‌ای است بر این که مقصود از این حشر ، حشر روز قیامت نیست؛ بلکه حشری است که در دنیا صورت می‌گیرد و با خروج « دابة الارض » ارتباط دارد. افزون بر این، در قیامت همه کافران بدون استثنا محشور می‌شوند؛ ولی حشر در این آیه به دسته‌ای از کافران هر امت مربوط می‌شود. این نیز قرینه دیگری است بر این که مقصود از حشر در این جا «رجعت» پیش از قیامت است.)

---

نزول عیسی -علیه السلام- در آخرالزمان و ایمان آوردن اهل کتاب به او پیش از وفاتش از دیگر وقایع خبر داده شده در قرآن کریم است.
وان من اهل الکتـب الا لیؤمنن به قبل موته....
هر کس را که بخواهد مشمول رحمت خود سازد، و برای ستمکاران عذابی دردآور آماده کرده است. (برداشت فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «به»، عیسی- علیه السلام- باشد؛ چنان که آیات سابق نیز درباره عیسی- علیه السلام- است.)
ولما ضرب ابن مریم مثلا اذا قومک منه یصدون...
و چون داستان پسر مریم آورده شد، قوم تو به شادمانی فریاد زدند،
ان هو الا عبد انعمنا علیه وجعلنـه مثلا لبنی اسرءیل ...
او جز بنده‌ای نبود که ما نعمتش ارزانی داشتیم و مایه عبرت بنی اسرائیلش گردانیدیم.
و انه لعلم للساعة فلاتمترن بها واتبعون هـذا صرط مستقیم.
و هر آینه او نشانه فرارسیدن قیامت است. در آن شک مکنید، و از من متابعت کنید. این است راه راست. (نکته فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «انه» نزول عیسی- علیه السلام- در آخرالزمان باشد.)

---

پیش گویی قرآن به هجوم سریع و فتوحات فراگیر یأجوج و مأجوج در سراسر زمین در آخرالزمان در سوره انبیاء آمده است.
حتی اذا فتحت یاجوج وماجوج و هم من کل حدب ینسلون.
گفتیم: ‌ای آتش ، بر ابراهیم خنک و سلامت باش (اضافه شدن لفظ عموم «کل» بر اسم نکره «حدب» نشان می‌دهد که ماجرای یاجوج و ماجوج به سرزمین خاصی مربوط نیست؛ بلکه شامل تمام سرزمین‌ها و جهان خواهد بود.)
و نیز درگیری یاجوج و ماجوج پس از ویرانی سد ذوالقرنین در آخرالزمان در سوره کهف اشاره شده است.
قالوا یـذا القرنین ان یاجوج وماجوج مفسدون فی الارض فهل نجعل لک خرجا علی ان تجعل بیننا وبینهم سدا
گفتند: ‌ای ذو القرنین، یاجوج و ماجوج در زمین فساد می‌کنند. می‌خواهی خراجی بر خود مقرر کنیم تا تو میان ما و آنها سدی برآوری؟.
.. فاذا جاء رحمة ربی جعله دکاء • وترکنا بعضهم یومـئذ یموج فی بعض ونفخ فی الصور فجمعنـهم جمعا.....
و چون وعده پروردگار من در رسد، آن را زیر و زبر کند و وعده پروردگار من راست است.
و در آن روز واگذاریم تا چون موج روان گردند، و چون در صور دمیده شود همه را یک جا گرد آوریم. (نکته فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «بعضهم» به یاجوج و ماجوج برگردد.)

---