دَهِم (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دُهْمَة (به ضم دال و سکون هاء و فتح میم) از ریشه «
دهم» از
واژگان قرآن کریم به معنای سیاهی است. این واژه تنها یکبار در
آیه ۶۴ سوره رحمن به صورت
مُدْهامَّتان آمده است.
دُهْمَة به معنى سياهى است. گويند «
ادْهَامَ الزَّرْعُ» يعنى كشت سياه شد و چون خضروات برسند رنگ آنها به سياهى می‌زند و سياه مى‌نمايد.
(وَ لِمَنْ خافَ مَقامَ رَبِّهِ جَنَّتانِ •... وَ مِنْ دُونِهِما جَنَّتانِ • ... مُدْهامَّتانِ • فَبِأَيِّ آلاءِ رَبِّكُما تُكَذِّبانِ) (و براى كسى كه از مقام پروردگارش خائف است، دو باغ بهشتى است. ... و پايين تر از آنها، دو باغ بهشتى ديگر است. ... هر دو خرّم و سرسبزند. پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مى‌كنيد؟!)
«
مُدْهامَّتانِ» تثنيه
مدهامّة است و اصل آن از
دهمة به معنى سياهى است. اين كلمه در
قرآن وصف «
جَنَّتانِ» در آيه سابق است و معنى چنين می‌شود: «نزديک آن دو
بهشت و يا پائين‌تر از آن دو، دو بهشت ديگرى هست كه از انبوهى درختان سياه مى‌نمايد.»
اين كلمه فقط يكبار در كلام الله آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دهم»، ج۲، ص۳۶۵.
