دَعیّ (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَعیّ (به فتح دال) از
واژگان قرآن کریم به معنای پسرخوانده است.
دَعىّ به معنای پسر خوانده است.
(وَ ما جَعَلَ أَدْعِياءَكُمْ أَبْناءَكُمْ ذلِكُمْ قَوْلُكُمْ بِأَفْواهِكُمْ) «خدا پسر خوانده‌ها را پسران شما قرار نداده اين فقط سخن شماست.»
در
جاهلیّت پسر خوانده را
پسر دانسته و
توارث و عدم
نکاح زن يكديگر در ميان آنها رسمى بود ولى قرآن اين رويّه را لغو كرد.
(لِكَيْ لا يَكُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ حَرَجٌ فِي أَزْواجِ أَدْعِيائِهِمْ إِذا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَراً) ((هنگامى كه زيد نيازش را از آن زن به سر آورد و از او جدا شد)، ما او را به همسرى تو درآورديم تا مشكلى براى مؤمنان در ازدواج با همسران پسرخوانده‌هايشان- هنگامى كه از آنها بى نياز شدند و آنها را
طلاق دادند- نباشد.)
آيه شريفه در باره
زید بن حارثه است كه در «زيد» خواهد آمد انشاء اللّه.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دعی»، ج۲، ص۳۴۸.
