• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خاسِی‌ء (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف




خاسِی‌ء: (قِرَدَةً خاسِئینَ)
«خاسِی‌ء» از مادّه‌ «خَسْا» و «خسوء» (بر وزن نسل و شیوع) به معنای طرد و ذلت است، این تعبیر در اصل به معنای راندن و طرد کردن سگ آمده، سپس در معنای وسیع‌تری که راندن توام با تحقیر باشد در موارد دیگر نیز به کار رفته است و هر گاه، در مورد «چشم» به کار رود، به معنای خسته و ناتوان شدن است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با خاسِی‌ء:

۱.۱ - آیه ۶۵ سوره بقره

(وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَواْ مِنكُمْ فِي السَّبْتِ فَقُلْنَا لَهُمْ كُونُواْ قِرَدَةً خَاسِئِينَ) (به طور قطع از حال كسانى از شما، كه در روز شنبه نافرمانى و گناه كردند، آگاه شده‌ايد؛ ما به آنها گفتيم: «به صورت بوزينه‌هايى طرد شده درآييد!»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى ميمون‌هايى خوار و بی‌مقدار باشيد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۴ سوره ملک

(ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ كَرَّتَيْنِ يَنقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خَاسِأً وَ هُوَ حَسِيرٌ) (سپس بار ديگر به عالم هستى نگاه كن، سرانجام چشمانت در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده و خسته و ناتوان به سوى تو باز مى‌گردد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه خاسئ اسم فاعل از ماده خسا است، و اين ماده به معناى نارسايى در ديد چشم، و يا به قول راغب‌ سرسرى ديدن و گذشتن است. راغب در معناى كلمه حاسر گفته: اين ماده به معناى خستگى در اثر تمام شدن نيرو است، به چنين كسى، هم حاسر مى‌گويند و هم محسور، اما حاسر به اين تصور كه خود او خودش را خسته كرده، و اما محسور به اين تصور كه تمام شدن نيرو خسته‌اش كرده. و اينكه فرمود: (يَنْقَلِبْ إِلَيْكَ الْبَصَرُ خاسِئاً وَ هُوَ حَسِيرٌ) هم ممكن است به معناى حاسر باشد، و هم به معناى محسور. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. بقره/سوره۲، آیه۶۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۸۲.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۱۲۱.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۵۱.    
۵. ملک/سوره۶۷، آیه۴.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۳۱.    
۷. بقره/سوره۲، آیه۶۵.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۰.    
۹. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۳۰۱.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۱۹۹.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۲۰۴.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۲۶۴.    
۱۳. ملک/سوره۶۷، آیه۴.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۵۶۲.    
۱۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۸۲.    
۱۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۳۵.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۵۸۸.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۵۱.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۵، ص۱۶۹.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱۰، ص۴۸۵.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خاسِی‌ء»، ص۲۰۳.    






جعبه ابزار