خسأ (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَسَأ (به فتح خاء و سین) از
واژگان نهج البلاغه به معنای طرد شدن و طرد کردن است. این واژه دو بار در
نهج البلاغه آمده است.
خَسَأ به معنای طرد شدن و طرد کردن آمده است.
امام علی (علیه‌السلام) در رابطه با
قدرت خدا فرموده: اگر همه موجودات زنده
زمین... بخواهند پشّه‌ای را به وجود آورند
قدرت ندارند:
«وَعَجِزَتْ قُوَاهَا وَتَنَاهَتْ، وَرَجَعَتْ خَاسِئَةً حَسِيرَةً» یعنی «توانائی‌هایشان به عجز آمده و تمام می‌شود و مطرود و خسته به طرف خودشان بر می‌گردد.»
(شرح‌های خطبه:
) نظیر:
(ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ اِلَیْکَ الْبَصَرُ) (سپس بار ديگر به عالم هستى نگاه كن، سرانجام چشمانت در جستجوى خلل و نقصان ناكام مانده و خسته و ناتوان به سوى تو باز مى‌گردد.)
درباره تسبیح
ملائکه فرموده:
«وَوَرَاءَ ذلِكَ الرَّجِيجِ الَّذِي تَسْتَكُّ مِنْهُ الاَْسْمَاعُ سُبُحَاتُ نُور تَرْدَعُ الاَْبْصَارَ عَنْ بُلُوغِهَا، فَتَقِفُ خَاسِئَةً عَلَى حُدُودِهَا.» «در پس این اضطراب... طبقات نوری است که چشم‌ها را از رسیدن به آن باز می‌گرداند و چشم‌ها خسته و طرد شده در حدود خود می‌ایستند.»
(شرح‌های خطبه:
)
واژه خسأ دو بار در نهج آمده است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «خرق»، ج۱، ص۳۳۹.
