• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَفَدَة (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَفَدَة: (اَزْواجِکُمْ بَنینَ وَ حَفَدَةً)
«حَفَدَة» جمع‌ «حافد» در اصل به معنای کسی است که بدون انتظار پاداش، با سرعت همکاری می‌کند، ولی در آیه مورد بحث، به عقیده بسیاری از مفسران، منظور نوه‌ها است و بعضی خصوص نوه‌های دختری را گفته‌اند. بعضی دیگر معتقدند که «حَفَدَه» به فرزندان بزرگ که می‌توانند کمک و همکاری کنند اطلاق شده است. و بعضی آن را هرگونه معاون و کمک‌کار را اعم از فرزندان و غیر فرزندان دانسته‌اند.



(وَاللّهُ جَعَلَ لَكُم مِّنْ أَنفُسِكُمْ أَزْوَاجًا وَجَعَلَ لَكُم مِّنْ أَزْوَاجِكُم بَنِينَ وَحَفَدَةً وَرَزَقَكُم مِّنَ الطَّيِّبَاتِ أَفَبِالْبَاطِلِ يُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَتِ اللّهِ هُمْ يَكْفُرُونَ) (خداوند برای شما از جنس خودتان همسرانی قرارداد؛ و از همسرانتان برای شما فرزندان و نوه‌هایی به وجود آورد؛ و از نعمت‌های پاکیزه به شما روزی داد؛ آیا به باطل ایمان می‌آورند، و نعمت خدا را انکار می‌کنند؟!)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: حفدة جمع حافد است که به معنای متحرک و کسی است که در خدمت، جنب و جوش‌ سریع دارد، خواه از اقارب انسان باشد و یا بیگانه، ولی مفسرین آن را به اسباط (نوه‌ها) و مانند آن تفسیر کرده‌اند، چون خدمت اسباط صادقانه‌تر است- تا آنجا که می‌گوید- اصمعی گفته: اصل (حفد) پایی را بدون توقف در جای پای دیگر نهادن است. و در مجمع البیان گفته: حفدة در اصل به معنای سرعت در عمل است- تا آنجا که می‌گوید- و از همین باب است که به اعوان نیز حفدة می‌گویند، چون در اطاعت انسان سریعند.
و مراد از حفدة در آیه مورد بحث همان اعوان و خدمتکاران از فرزندان است، چون حفدة را مقید کرد به متولد از همسران و فرمود: (وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ اَزْواجِکُمْ بَنِینَ وَ حَفَدَةً) و به همین جهت بعضی‌ بنین و حفدة را به فرزندان خردسال و بزرگسال تفسیر کرده‌اند. و بعضی‌ دیگر بنین را به فرزند بلافصل و حفدة را به فرزندان با فاصله یعنی نوه تفسیر کرده‌اند. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. نحل/سوره۱۶، آیه۷۲.    
۲. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۳۸.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۴۳.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۱، ص۳۴۵.    
۵. نحل/سوره۱۶، آیه۷۲.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۴.    
۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۲۴۴.    
۸. شهاب‌الدین آلوسی، سید محمود، تفسیر روح المعانی، ج۱۴، ص۱۹۰ به نقل از ابن عباس.    
۹. شهاب‌الدین آلوسی، سید محمود، تفسیر روح المعانی، ج۱۴، ص۱۹۰.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۲۹.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۹۷.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۴.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۷۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «حَفَدَة»، ص۱۸۹.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره نحل | لغات قرآن




جعبه ابزار