• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَضّ (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَضّ یکی از مفردات نهج البلاغه به معنای ترغیب و تشویق کردن است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در خطبه ۱۹۲ از این واژه استفاده نموده است.



حَضّ ترغیب و تشویق کردن محاضّه ترغیب کردن یکدیگر است.


برخی از مواردی که در نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - التَّحَاضِّ - خطبه ۱۹۲ (موعظه)

«وَ اللُّزُومِ لِلاُْلْفَةِ، وَ التَّحَاضِّ عَلَيْهَا»
«ملازم شدن با الفت و تشویق به آن».
این لفظ فقط یک مورد در «نهج البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۲۸۳.    
۲. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ج۴، ص۲۰۰.    
۳. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۶۷۰.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ص۴۶۷، خطبه ۱۹۲.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة - ط مطبعة الاستقامة، ج۲، ص۱۷۶، خطبه ۱۸۷.    
۶. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۹۶، خطبه ۱۹۲.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۴۶۱.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۸۹.    
۹. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۹۸.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمؤمنین، ج۷، ص۴۵۵.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغة، ج۱۱، ص۳۷۳.    
۱۲. ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغة، ج۱۳، ص۱۶۸.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حضّ»، ج۱، ص۲۸۳.    






جعبه ابزار