حَبْس (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَبْس (به فتح جیم و سکون باء) از
واژگان قرآن کریم به معنای بازداشت و ضدّ رها کردن است.
حَبْس به معنای بازداشت و ضدّ رها کردن است.
به مواردی از
حَبْس که در قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَ لَئِنْ اَخَّرْنا عَنْهُمُ الْعَذابَ اِلی اُمَّةٍ مَعْدُودَةٍ لَیَقُولُنَّ ما یَحْبِسُهُ) «اگر عذاب را از آنها تا مدّتی تاخیر بیندازیم گویند چه علّت آن را باز می‌دارد.»
(تَحْبِسُونَهُما مِنْ بَعْدِ الصَّلاةِ.) «آن دو را بعد از نماز نگاه می‌دارید.»
در
قرآن مجید بیشتر از این دو صیغه نیست.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حبس»، ج۲، ص۹۶.
